Relatieverslaving

Na 11 jaar huwelijk besloot ik in 2005 dat ik alleen verder wilde. Ik was mijzelf volkomen kwijtgeraakt in de relatie en had ruimte nodig om mijzelf terug te vinden. Vreemd genoeg merkte ik dat ik mijn ex-man niet los kon laten terwijl ik ziek werd als we toch weer samen kwamen. Het was duidelijk geen gezonde relatie geweest tussen ons maar waarom bleef ik dan bezig met hem, met ons? Ik leek wel verslaafd aan hem. Een jaar na onze scheiding kreeg ik een forse burnout waarmee ik 2 en een half jaar ziek thuis ben geweest. In die tijd zag ik op tv een programma waar gesproken werd over een boek “Als hij maar gelukkig is” van Robin Norwood en over de term relatieverslaving. Ik heb het boek gekocht en wist meteen dat het over mij ging. Ondanks de wat extreme voorbeelden in het boek herkende ik absoluut de patronen die beschreven werden. En mijn loslaatproblemen leken inderdaad op een verslaving. Ik leek wel een junk. Ondanks dat ik er ziek van werd móest ik af en toe een shot van contact met hem.
Achter in het boek werd het bestaan van zogenaamde Norwoodgroepen beschreven en er bleek er één in Eindhoven te zijn. Ik ben daar meteen (met de nodige zenuwen!) naar toe gegaan en ben 4 en een half jaar gebleven om aan mijn herstel te werken. Door de verhalen van lotgenoten, het (eerlijk) kunnen delen van mijn vallen en opstaan heb ik heel veel inzicht gekregen in wie ik ben, wat ik doe, mijn kwetsbaarheden én mijn kracht. Daarbuiten heb ik heel veel gehad aan boeken, cursussen en websites die hieronder beschreven staan. Stapje voor stapje komt de informatie die ik nodig heb als vanzelf op mijn pad. Helaas heb ik uit therapie nooit iets kunnen halen. Relatieverslaving was een onbekend fenomeen of de aanpak van de therapeut was niet passend of helpend.

Wat mij enorm helpt is mijn onderzoekende geest. Ik zie dat er iets in mijn leven niet goed gaat en verkramping oplevert en ik wil dan weten waarom. En daarbij ga ik er van uit dat ik niets aan de ander hoef te veranderen maar me alleen bezig hoef te houden met mijzelf. Dat geeft veel vrijheid en maakt me geen slachtoffer van mijn omgeving. Ik kwam erachter dat ik enorm gevoelig ben, hoogsensitief zelfs, maar om te “overleven” (de liefde van anderen niet kwijt te raken) meer en meer in mijn hoofd ben gaan zitten en mijn gevoel uitschakelde. Het was voor mij belangrijk dat weer terug te draaien. In de opleiding tot energetisch therapeut (http://www.cursuscentrumdesmederij.nl/opleiding-spirituele-therapie/) heb ik dat kunnen doen. Ik kwam er ook achter dat ik de liefde buiten mijzelf zocht en daardoor enorm afhankelijk werd binnen mijn relatie. De opleiding heeft me daarbij geholpen, evenals de boeken en workshops van Jan Geurtz (http://www.jangeurtz.nl/)

Ik zit inmiddels alweer een paar jaar in een gezonde relatie en ook hierin vind ik veel herstel. Juist in een liefdesrelatie komt veel oud zeer naar boven. Ik heb het grote geluk dat ik een partner heb gevonden die ook bereid is naar zichzelf te kijken en waarmee ik over alles kan praten. We nemen beiden verantwoordelijkheid voor onze gevoelens en bijbehorende kwetsbaarheden. Dit is biedt hele veilige voedingsbodem voor heling van mijn kwetsuren.
Daarnaast had ik (mede door het huwelijk met een man met narcistische trekken) een heel laag zelfbeeld. Door weer te leren vertrouwen op mijn gevoel en dingen doen waar ik tegen op zag maar wel wilde, bouwde ik mijn zelfbeeld langzaam weer op. Ik houd nu veel meer rekening met mijzelf en dat vraagt nog wel eens om een nee naar een ander en bijbehorende gevoelens (angst voor afwijzing, schuldgevoel, eenzaamheid/er niet bij horen). Maar als ik niet trouw ben aan mijzelf word ik al vrij snel ziek dus ik heb een duidelijk signaleringssysteem 🙂

In mijn stukje over burn-out vind je ook nog de nodige tips en ervaringen. Ik wens je een mooie reis op weg naar herstel. Het is misschien niet altijd makkelijk maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik mijn reis enorm boeiend en verrijkend vind.

En geloof me, met lotgenoten die je reis herkennen, reis je nooit alleen!