• Misbruik

Als je een aanranding of verkrachting hebt meegemaakt, of je bent misbruikt, kan dat veel invloed hebben op hoe je je voelt. Je merkt misschien dat je gespannen en angstig bent. Je wordt soms ineens overvallen door flashbacks of je hebt nachtmerries waarin het lijkt alsof je het opnieuw beleeft. Je voelt je vernederd, onveilig en je kunt lichamelijke klachten hebben. Het denken aan de seksueel traumatische ervaring roept vaak zoveel pijn, verdriet, angst of andere moeilijke gevoelens op dat je de herinneringen het liefst ver weg stopt.

Praat met iemand die hetzelfde heeft meegemaakt.

of vind een groep
TODO

''Lotgenotencontact heeft in mijn herstel een cruciale rol gespeeld.'' - Nancy

lees meer

Je wordt soms overvallen door levendige herinneringen aan de nare seksuele ervaring. Die herinneringen zijn zo intens dat het haast lijkt alsof je het opnieuw beleeft. Je kunt ook terugkerende nachtmerries hebben waarin de ervaring voorbij komt. Als je iets ziet of hoort wat met de seksueel traumatische ervaring te maken heeft, roept dat heftige emoties bij je op.

Gespannen en angstig

Je kan last hebben van verhoogde prikkelbaarheid. Dit kan zich op verschillende manieren uiten. Je voelt je bijvoorbeeld gespannen en angstig. Het kan ook zo zijn dat je slechter slaapt en moeite hebt om je te concentreren. Lichamelijke klachten zoals buikpijn en hoofdpijn kunnen voorkomen. Vaak merken mensen ook dat ze schrikachtig zijn, sneller geïrriteerd raken en een kort lontje hebben.
De confrontatie met wat er gebeurd is vaak zo pijnlijk, dat je dit wilt voorkomen. Je gaat situaties die met de pijnlijke ervaring te maken hebben uit de weg en probeert er niet meer aan te denken. Het is begrijpelijk dat je dit doet. Je zou de traumatische seksuele ervaring het liefst vergeten. Misschien ben je ook bang voor wat er zal gebeuren als je de herinneringen toelaat.

Schuld en schaamte

Daarnaast kan zo’n ingrijpende gebeurtenis de manier waarop je over jezelf, je lichaam en andere mensen denkt negatief beïnvloeden. Je kunt bijvoorbeeld last hebben van schuldgevoelens en schaamtegevoelens of jezelf kwalijk nemen dat je het niet hebt kunnen voorkomen. Sommige mensen merken dat hun lichaam ‘vies’ voelt, of vreemd, alsof het niet meer hetzelfde is. Seks en intimiteit zijn moeilijk voor je. Misschien merk je ook dat je vertrouwen in mannen is aangetast, dat je je onveilig voelt en bang bent dat het je weer zou kunnen overkomen.
Als je vastloopt in de verwerking dan kan een behandeling uitkomst bieden. Behandeling na schokkende gebeurtenissen wordt in vele soorten en maten aangeboden. In Nederland worden twee therapieën aangeboden die hun waarde volgens de wetenschap hebben bewezen. Dit zijn EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) en Cognitieve Gedragstherapie.
Als je ooit bent verkracht, blijf je voor de rest van je leven zwaar beschadigd. Dat denken veel mensen tenminste. Maar gelukkig is de werkelijkheid anders. “Vrijwel iedereen heeft de kracht om van zo’n ervaring te herstellen.”

Het kan fijn zijn om de ervaringen van lotgenoten te horen eventueel jouw ervaringen te delen. Het uitspreken onder lotgenoten kan een helende werking hebben. Het gaat om gehoord, gezien, herkend en erkend te worden. Ervaring leert dat dit een positieve aanvulling kan zijn op de individuele therapie en een stimulans om het herstel actief aan te pakken.

Ervaringsverhalen

  • ''Lotgenotencontact heeft in mijn herstel een cruciale rol gespeeld.''

    Ik ben de oudste uit een Brabants gezin met 3 kinderen, ik en 2 broers. In ons gezin was sprake van veel verbaal geweld en emotionele verwaarlozing. Mijn moeder had vermoedelijk een anti-sociale persoonlijkheidsstoornis. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik ca. 11 jaar oud was. Mijn moeder, ik en mijn broertjes hebben jarenlang zware armoede gekend. Toen ik 14 jaar was ben ik uit huis geplaatst  door de Kinderbescherming, en heb vanaf dat moment tot aan mijn 18e jaar in een gezinsvervangend tehuis gewoond. Daarna ben ik, net 18 jaar, zelfstandig gaan wonen.
    Ik heb geen contact meer met mijn beide ouders en broers, of met overige familie (op één oom na).
    Ik ben getrouwd toen ik 21 jaar was, ik ben moeder geworden van 2 dochters en ik ben gescheiden toen ik 35 jaar was. Ik heb daarna 2 destructieve partnerrelaties gehad, waarin sprake was van psychische en lichamelijke mishandeling, bedreiging en stalking.

    Ik heb veel zgn. hechtingsproblemen/afhankelijkheidsproblemen gekend als gevolg van de traumatische ervaringen in mijn jeugd. Ik heb als kind een diepgewortelde verlatingsangst en een groot minderwaardigheidscomplex ontwikkeld. Daarnaast is er sprake van complexe PTSS/complex trauma en heb ik sinds mijn 17e jaar meerdere keren last gehad van zware depressies en/of burn-out. Het is voor mij vanaf mijn kindertijd heel erg moeilijk geweest om in relaties mijn eigen grenzen te bewaken, ik verlegde deze steeds om maar niet in de steek te worden gelaten. Mijn grootste angst was niet de moeite waard te zijn voor wie dan ook. Ik ben opgegroeid met het gevoel dat ik voor mijn ouders al niet de moeite waard was. Ik kan me niet herinneren dat mijn vader of moeder ooit tegen me gezegd hebben dat ze van me hielden. Dat gevoel gaven ze mij ook niet. Mijn vader was een afstandelijke, autoritaire man die nooit genegenheid of interesse toonde, en die mij en mijn broertjes op jonge leeftijd in de steek liet. Mijn moeder liet me voortdurend weten hoe ongelukkig ze was. Tot mijn 30ste heb ik geworsteld met een enorm schuldgevoel over hoezeer ik tekort schoot en haar alleen maar teleurstelde als haar kind. Als internaatkind was ik “bad news”. Kinderen mochten niet met me afspreken. Ik was nou eenmaal geen goede vriendin, enkel en alleen omdat ik in een jeugdinstelling woonde. Dus ik probeerde voortdurend mezelf te verbeteren of me steeds meer aan te passen aan de behoefte van de ander, in de hoop dat ik dan misschien wel goed genoeg zou zijn om écht gezien en gewaardeerd te worden, of simpelweg om de ander niet kwijt te raken. Ik ging op mijn weg naar volwassenheid ook steeds minder “nodig” hebben in relatie tot anderen: ik voelde me zo minderwaardig dat ik vond dat ik vooral niet teveel mocht vragen of verwachten van anderen. Ik had het idee dat ik al blij mocht zijn als iemand me überhaupt maar zag staan. Zo bijzonder was ik nou eenmaal niet. En als ik teveel zou vragen, liep ik het risico dat ze me dan niet meer leuk vonden en in de steek zouden laten. Hierdoor heb ik vaak te maken gehad met vriendschappen en relaties waarin er geen gelijkwaardigheid was, maar waarin ik mezelf steeds wegcijferde om het de ander maar vooral naar de zin te willen maken.
    Ik kon niet omgaan met afwijzing, en ik voelde me ook vaak afgewezen omdat ik het gedrag van anderen voortdurend op mezelf betrok. Hierdoor heb ik altijd weinig zelfvertrouwen gehad in wie ik ben en wat mijn waarde en kwaliteiten zijn.

    School en werk waren voor mij vaak moeilijk, omdat ik me in een groep mensen nog onzekerder en minderwaardig voelde.  Omdat ik zo’n negatief zelfbeeld had, was ik altijd bang om blunders te maken, om stom over te komen op anderen, om tekort te schieten in wat er van me werd  verwacht, om uitgelachen of gekleineerd te worden. Ik twijfelde voortdurend aan mezelf. Iedereen om mij heen was altijd leuker, slimmer, interessanter, mooier, etc. En ik bleef op afstand, vriendschappen bleven oppervlakkig omdat ik niet teveel van mezelf en mijn geschiedenis bloot wilde geven. Daar deugde tenslotte maar weinig van, bovendien werd ik er altijd op veroordeeld en afgerekend.

    Ik maakte geen school af, kon geen baantje lang volhouden, probeerde het iedereen naar de zin te maken, vroeg niets en rolde van de ene depressie of burn-out in de andere… Ik ben heel lang “slachtoffer” geweest; het overkwam me elke keer en ik voelde me machteloos. Ik begreep vaak niet het “waarom”. Waarom ik?

    Ik bedacht vaak dat het blijkbaar nou eenmaal mijn lot was.

    Maar zonder dat ik het toendertijd zelf kon inzien, versterkte en verergerde ik mijn eigen kwetsbaarheden en problemen vaak, door de keuzes die ik ook zélf maakte.  Het was voortdurend een vicieuze cirkel van herhalingen waar ik in zat.

    Eigenlijk ben ik me pas écht goed bewust geworden van mijn kwetsbaarheden en de valkuilen die daarbij horen, door de 2 jaar durende, gewelddadige partnerrelatie die ik heb gehad, zo’n jaar ná mijn echtscheiding. Mijn toenmalige vriend had mij al snel volledig in zijn macht. Op geen enkele manier durfde ik voor mezelf op te komen. Als ik het wél deed dan volgde daar steevast fysiek en/of emotioneel geweld op. Door diepgewortelde verlatingsangst kon ik emotioneel niet loskomen van deze man. En uit angst voor geweld dúrfde ik de relatie ook niet te beëindigen. Uit schaamte trok ik me steeds meer terug van de buitenwereld en raakte daardoor steeds meer verstrikt in de relatie en geïsoleerd van mijn omgeving. Deze relatie is voor mij zeer ontwrichtend en traumatisch geweest. Doodsangst is uiteindelijk mijn redding geweest. Toen ik besefte dat hij in staat was om me te vermoorden, tóen vond ik uiteindelijk de moed om weg te gaan en aangifte te doen.
    Maar de gevolgen van deze relatie hebben nog jarenlang grote impact gehad op mijn dagelijkse functioneren. Ik leefde teruggetrokken en geisoleerd. Kwam eigenlijk alleen de deur uit als het echt moest, bijv. voor boodschappen. Maar dat koste me veel moeite; ik voelde me totaal niet op mijn gemak tussen mensen. Ik was onzeker en bang. Ik had vaak last van angst- en paniekaanvallen, waardoor ik onmogelijk in staat was om te werken. Contact met vreemden, of in een omgeving zijn met veel (vreemde) mensen om me heen maakte mij ontzettend onrustig en beangstigde mij. Dus ook feestjes, evenementen, sporten, een dagje naar de stad of de bioscoop waren voor mij te moeilijk om aan te gaan. Ik was ook altijd bang om de dader tegen te komen, dus ik keek overal voortdurend over mijn schouder en was 24 uur per dag in een soort staat van paraatheid. Ook in mijn eigen huis. Alle deuren en ramen waren altijd op slot. De kinderen mochten niet in de tuin spelen. We waren gevangenen in ons eigen huis.

    Zodra het buiten donker werd, werd ik onrustig. Dan voelde ik me bespied omdat deze man mij voortdurend in de gaten hield, of liet houden.
    Ik kon ontzettend schrikken van onverwachte geluiden,  of geluiden die ik niet kon plaatsen.
    Ik sliep slecht, at slecht, kleedde me vaak niet aan en had heel veel huilbuien.
    De opvoeding van de kinderen viel me zwaar.
    Ik had weinig contact met vrienden. Ik verwaarloosde mezelf, mijn huis, mijn sociale leven.

    Pas in de jaren ná deze relatie, vanaf mijn 38ste, ben ik langzaamaan pas écht inzicht gaan krijgen in wie ik ben en waarom bepaalde afhankelijkheidspatronen, én depressies, zich in mijn leven steeds herhaalden. Ik wilde dit nooit meer meemaken, en ging op zoek naar de antwoorden op vragen als:

    Hoe komt het dat ik gevangen ben geraakt in zo’n ongezonde, ongelijkwaardige en gewelddadige relatie? Hoe komt het dat ik niet bij machte was om daarin voor mezelf op te komen en andere en betere keuzes te maken dan ik heb gedaan? En hoe kan ik er zelf voor zorgen dat ik niet opnieuw in zo’n relatie terecht kom?

    De zoektocht naar deze antwoorden heeft een aantal jaren geduurd, en was heel zwaar en confronterend. Maar het heeft me heel veel kennis en inzicht gegeven in mijn persoonlijke levensgeschiedenis, inzicht in mijn ontwikkeling van jong meisje tot volwassen vrouw, en inzicht in mijn krachten en mijn valkuilen.

    Ik ging begrijpen dat het gebrek aan veiligheid, liefde, geborgenheid en erkenning in mijn jonge jeugd ten grondslag hebben gelegen aan hoe ik mij heb ontwikkeld op de weg naar volwassenheid. Dat ik daardoor niet goed in staat was om op een positieve manier naar mezelf te kijken. Dat ik daarom altijd zo onzeker was. Me vaak minderwaardig voelde. En me ook minderwaardig opstelde in relatie tot anderen. Ik kreeg ook veel meer inzicht in de rol en verantwoordelijkheid die ik zelf had en kon nemen zodat ik meer in mijn eigen kracht kon komen. Ik ging begrijpen, én ervaren, dat het stellen van grenzen, opkomen voor mezelf, me juist veel meer rust en veiligheid bracht. En gezonde en gelijkwaardige relaties en vriendschappen.

    Ik ontdekte ook dat ik heel erg hoge eisen stelde aan mezelf en toch altijd het gevoel bleef houden dat het nooit goed genoeg was. Dat IK nooit goed genoeg was. Ik was ontzettend onzeker over mijn eigen kunnen. Zag weinig waarde in mezelf als mens. Partner. Moeder. Collega. Vriendin. Ik ging voortdurend gebukt onder schuldgevoelens over mijn tekortkomingen in alle rollen die ik had.
    Alle onverwerkte trauma’s kwamen in volle hevigheid boven. Maar zo kwam er geleidelijk aan, voor het eerst in mijn leven, ruimte voor verwerking. Verdriet. Troost. Vergeving. Acceptatie. Alles in mezelf voelen ipv alles in mezelf bevechten. Ik nam tijd, rust en ruimte voor mezelf. Ik ging mijn verhaal delen met lotgenoten. Ik sprak met mijn voormalig voogd over mijn jeugd. Ons gezin.
    En ik huilde. Ik liet mijn gevoelens en tranen de vrije loop. Ik nam het kind in mezelf op schoot, hield haar stevig vast, liet haar huilen en troostte haar.
    Ik zocht informatie en verdieping in boeken. Ervaringsverhalen. Zelfhulpboeken. Internet. Ik vond herkenning. Erkenning. Troost. En inspiratie.
    Ik ging weer voorzichtig dingen ondernemen. Naar buiten. Een vrijwilligersbaantje. Ik ging alleen op vakantie.
    Ik ging leren om anders naar mezelf te gaan kijken.
    Ik leerde de mooie en sterke kanten van mezelf te ontdekken en zien. Benoemen. Waardoor ik meer zelfvertrouwen kreeg.
    Ik leerde mijn positieve karaktereigenschappen te zien, en daar trots op te zijn.
    Ik leerde om mezelf veel minder hard af te rekenen op mijn beperkingen en tekortkomingen.
    Ik werd me bewust van mijn talenten.
    Ik leerde trots op mezelf te zijn zoals ik ben, in plaats van mezelf voortdurend te bekritiseren en willen verbeteren. Ik leerde minder zorg te geven aan anderen, en meer zorg voor mezelf te vragen en te ontvangen.

    En ik besefte dat ik precies voor de verkeerde dingen bang ben geweest.
    Omdat ik zo bang was om anderen te verliezen, verloor ik elke keer mezelf.

    Nu ben ik veel daadkrachtiger, zelfbewuster en autonomer. Ik neem makkelijker beslissingen zonder dat ik het nodig heb om te worden bevestigd door anderen dat het een goede beslissing is, ik durf een eigen mening te hebben, ik durf veel beter voor mezelf op te komen en ik kan mensen beter op afstand houden of loslaten als ze over mijn grenzen heen gaan. Ik vertrouw meer op mezelf omdat ik nu veel beter weet wie ik ben, wat ik nodig heb en wat ik kan. De angst voor afwijzing is veel minder groot dan vroeger. Als mensen vervelend tegen me doen of me niet begrijpen, betrek ik dit veel minder snel op mezelf en heb ik daar ook veel minder last van. Ik twijfel minder aan mezelf. Ik heb eindelijk geleerd om mezelf lief te hebben.

    Mijn kwetsbaarheden zijn er nog steeds.
    Ze zijn een deel van mij wat ik altijd bij me zal dragen.
    Maar het zijn geen bedreigingen meer waar ik steeds tevergeefs tegen heb gevochten.
    Ze zijn veel meer een deel van mezelf geworden waar ik me bewust van ben, wat ik heb leren begrijpen en accepteren, en waar ik mee heb leren omgaan.

    Herstel is voor mij een uniek en persoonlijk proces wat steeds in beweging is, een onderdeel van persoonlijke groei wat een mensenleven duurt, en wat met kansen en uitdagingen, en met vallen en opstaan verloopt.
    Herstel is inzicht krijgen in wie je bent, inzicht krijgen in je mogelijkheden en beperkingen en inzicht in de keuzes die je in het leven maakt.
    Herstel is inzicht krijgen in, en verwerken van, ingrijpende/traumatische gebeurtenissen in je leven, en daaropvolgend een manier vinden om met hernieuwde kracht en een toekomstgerichte houding je leven (opnieuw) vorm en inhoud te geven.

    Herstel is persoonlijke groei en eigen verantwoordelijkheid, eigenaarschap en regie nemen over jouw eigen welzijn en leven.

    Mijn persoonlijke herstelverhaal is voor mij een tastbaar symbool voor de groei die ik als mens heb doorgemaakt.

    Het is een geschreven getuigenis van het gevecht met mezelf, en de overwinningen en inzichten die dat gevecht me uiteindelijk heeft gebracht.
    Het is mijn verhaal, wat mij nog elke dag inspireert en motiveert.

    Het is wie ik ben.

    Lotgenotencontact heeft in mijn herstel een cruciale rol gespeeld.
    Het heeft mij troost, hoop, (h)erkenning, moed, inspiratie en vertrouwen geschonken in moeilijke tijden.
    Ik heb daardoor ervaren dat delen een onmisbaar aspect van helen is…. Dat kwetsbaarheden ook een kracht kunnen zijn. En dat ik bovendien anderen kan ondersteunen en inspireren door het delen van mijn eigen ervaringen en mijn persoonlijke weg naar herstel.

    En dat wens ik jou ook toe!
    Geloof in jezelf, heb jezelf lief, en durf erop te vertrouwen dat er altijd een “way out” is!
    En dat je niet alleen bent. En het niet alleen hoeft te doen!
    Zorg goed voor jezelf!

    Liefs,
    Nancy

    lees meer lees meer

Boeken & artikelen

  • Als je misbruikt bent | Fréderike Geerdink

    Slachtoffer zijn van seksueel misbruik, een aanranding of een verkrachting heeft vaak een enorme invloed op je leven. Of het misbruik nu éénmalig was of langdurig voorkwam, veel vrouwen en meiden zoeken naar wegen om deze soms traumatische ervaring(en) een plaats te geven in hun leven. Dit boek helpt je op weg om het misbruik te verwerken en ervan te herstellen. Het geeft je antwoord op vragen als: Welke gevolgen heeft het seksueel misbruik voor mijn leven en hoe word ik me daar van bewust? Hoe kan ik mijn boosheid, rouw en verdriet uiten? Hoe reken ik af met schuldgevoelens? Wat kan ik doen aan gevoelens van angst of wantrouwen? Hoe krijg ik weer kracht en zelfvertrouwen? Waar vind ik verdere hulp als ik er alleen niet uitkom? Dit boek geeft jou, en de mensen die je willen steunen, op een heldere en leesbare manier inzicht in het verwerkingsproces. Er staan veel praktische tips en (schrijf) oefeningen in.

    lees meer
  • Als liefde pijn doet, en je weet niet waarom | Susan Forward & Joan Torres

    Er zijn mannen die weliswaar van hun vrouw lijken te houden, maar die haar in feite het leven onmogelijk maken. Ze oefenen macht uit, vernederen hun vrouw en vernietigen haar zelfrespect. Susan Forward geeft met dit boek aan vrouwen in zulke relaties veel emotionel en praktische steun. Veelzeggend is dat zij haar boek onder meer baseerde op haar eigen ervaringen met een dergelijke relatie. ALS LIEFDE PIJN DOET is een warm en gevoelig adviesboek, waarmee je je leven weer in de greep kunt krijgen.

    lees meer
  • Destructieve relaties op de schop | Jan Storms

    Jan Storms schreef met zijn Destructieve relaties op de schop, psychopathie herkennen en hanteren het standaardwerk op het gebied van psychopathie. De eerste versie verscheen in 2010; hiervan zijn inmiddels ruim 10.000 exemplaren verkocht.

    lees meer
  • Het geminachte lichaam | Carla van Lichtenburcht en Lisette Thooft

    In ‘Het geminachte lichaam’ vertellen vijftien seksueel misbruikten – twaalf vrouwen en drie mannen – openhartig over hun gevecht tegen de ervaringen uit het verleden en over de invloed die het heeft op hun seksuele relaties en de manier waarop zij hun lichaam ervaren. Het zijn stuk voor stuk indrukwekkende verhalen – vaak schokkend en aangrijpend, maar ook inspirerend en hoopgevend. Daarnaast werpen zes therapeuten op heldere wijze licht op de behandelmethodes voor slachtoffers van seksueel misbruik. Van degenen die seksueel misbruik aan den lijve hebben ondervonden, wordt veel moed en geestkracht gevraagd om een (liefdes)leven op te bouwen dat voldoening geeft. De wonden die seksueel misbruik achterlaat, zijn diep en hardnekkig. Het geminachte lichaam biedt herkenning en erkenning voor slachtoffers en geeft hun omgeving het benodigde inzicht om hun naasten heter te ondersteunen en te begrijpen. Het geminachte lichaam is een belangrijk boek, dat niet alleen bedoeld is voor incestslachtoffers zelf, hun partners en hulpverleners, maar ook voor beleidsmakers, opinievormers en het grote publiek. Iedereen die dit boek leest begrijpt dat seksueel misbruik niet van de politieke agenda mag verdwijnen. Er is nog veel te doen. En er kán ook iets gedaan worden. De bijdragen van de therapeuten reiken handvatten aan die seksueel misbruikte mensen kunnen gebruiken om weer van hun lichaam te leren houden.

    lees meer
  • Het onverwoestbare kind | Lillian B. Rubin

    Hoe komt het dat sommige mensen het meest wrede, pijnlijke verleden te boven weten te komen, terwijl het bij anderen hun hele leven beheerst? In Het onverwoestbare kind geeft Lillian B. Rubin antwoord op deze indringende vraag aan de hand van de levensverhalen van volwassenen – waaronder dat van haarzelf- die als kind gebukt gingen onder ernstige vormen van fysiek en geestelijk geweld in hun gezin en sociale omgeving, maar desondanks de weg wisten te vinden naar een bevredigend leven. Lillian B. Rubin ontwikkelde een theorie die ons inzicht in de ontwikkeling van de mens verruimt en verrijkt, en die hoop en kracht geeft aan degenen die worstelen om boven te blijven. Lillian B. Rubin is sociologe en schrijfster. Van haar verscheen onder andere Intieme vreemden, Pijn en moeite en Verweven Levens.
    ‘Het is origineel, maar schopt niet tegen schenen, het geeft lezers de kans om over hun eigen leven na te denken en wellicht een paar conclusies te trekken, en het leest lekker.’ – Vrij Nederland ‘Een fascinerend boek. Het biedt hoop voor mensen met een ongelukkige jeugd en is niet alleen inspirerend door wat erin staat, maar ook door de vragen en overwegingen die het oproept.’ – Opzij

    lees meer
  • Het verdwenen zelf | Iris Koops

    Herstellen van narcistische mishandeling. Mensen die mijn verhaal kennen, hebben mij gevraagd wat mij het meest geholpen heeft bij mijn herstel. Mijn antwoord is steevast: het diepgaand inzicht in de specifieke pathologie. Je komt door narcistische mishandeling in een chronische staat van verwarring terecht. Daar moet je zien uit te komen. De belangrijkste vraag voor mij was: waarom? Waarom zijn die mensen zo met mij omgegaan? Ik moest ontdekken dat het niet om mij ging. Mede doordat ik er van kleins af aan mee te maken had, was ik gaan geloven dat het waar was dat ik een slecht mens was; dat ik alleen maar met mezelf bezig was, dat ik weinig empathie had, dat ik hard was. En het hoefde van mij allemaal niet meer. Gelukkig ontdekte ik steeds meer dat het gif was, dat niets met de waarheid te maken had. Het was gif, dat mij was toegediend. Het ging niet over mij. Toch wilde ik begrijpen hoe dat gif verspreid werd. Hoe het werd opgebouwd. In alle informatie die ik las over narcisme, viel me op dat het ‘Waarom?’ nauwelijks behandeld werd. Men ging in op het gedrag, men zei dat het gestoord was. Ja, dat zag ik ook. Maar hoe zat die pathologie toch in elkaar?

    Zeer volledig werkboek met lovende kritiek van vooral ervaringsdeskundigen. Lees meer of bestel op: http://het.verdwenenzelf.nl/

    lees meer
  • Mijn lijf is me lief | Ank van Wageningen en Els Plooij

    Het verwerken van negatieve ervaringen uit het verleden is een lange en moeilijke weg. Vrouwen die vroeger seksueel misbruikt zijn, kunnen daar vele jaren later nog de last van ondervinden. Bijvoorbeeld op het gebied van lichamelijkheid, intimiteit en seksualiteit. Dat zijn geen gemakkelijke onderwerpen om over te praten als je misbruikt bent. Ank van Wageningen en Els Plooij schreven Mijn lijf is me lief vanuit hun ervaring als hulpverleensters bij de Rutger Stichting. Zij weten dat er behoefte is aan een boek over seksualiteit en sesksualiteitsproblemen, zoals die vaak worden gevoeld door vrouwen die vroeger seksueel misbruikt zijn. Wat te doen als je je lichaam ver weggestopt hebt, als je een aanraking door je partner of kind niet kunt velen, of als je wel seksueel aktief bent, maar op een manier die je niet gelukkig maakt? In heel veel van dergelijke situaties biedt Mijn lijf is me lief hulp en steun. Het wil helpen het eigen lichaam opnieuw te ontdekken en de eigen seksualiteit een plaats te geven.

    lees meer
  • Niemandskinderen | Carolien Roodvoets

    De gevolgen en verwerking van een onveilige jeugd. In dit indringende boek beschrijft Carolien Roodvoets de gevolgen van een onveilige jeugd en de verwerking ervan. Het boek prikt de fabel door dat ouders per definitie hun kinderen liefhebben. Niet (kunnen) houden van je kind is een onderwerp waar niet of nauwelijks over gesproken wordt – niet door de ouder(s), maar ook niet door het verwaarloosde kind zelf, dat de illusie van liefde nodig heeft om te kunnen overleven. Niemandskinderen laat zien dat ouders kinderen vaak gebruiken voor hun eigen welzijn. Het kind krijgt een zware rol toebedeeld in het kwetsbare huwelijk van zijn ouders en draagt zo bij aan het gezinsevenwicht. Kinderen worden dan de steunpilaren van hun ouders in plaats van dat zijzelf steun ontvangen; ze groeien op in een privé-oorlogsgebied en proberen te overleven. Eenmaal volwassen geworden kunnen Niemandskinderen hun draai in het leven vaak niet vinden. Ze verdwalen in Niemandsland en verdrinken daar voorgoed of… ze gaan hun traumatische geschiedenis verwerken. Niemandskinderen is een boek voor volwassenen die worstelen met de last die een onveilige jeugd met zich bracht, en voor therapeuten/hulpverleners die met deze groep te maken hebben.
    Carolien Roodvoets is gezins- en relatietherapeute, seksuologe en individueel psychotherapeute. Ze heeft een praktijk in Deventer.

    lees meer
  • Ongeschreven tradities | Halime

    Ongeschreven tradities is het opzienbarende relaas van de Turks-Nederlandse Halime over haar jeugd tussen twee culturen, haar gedwongen huwelijk met een volle neef in Turkije en uiteindelijk haar vlucht naar een opvanghuis. Zij schrijft over de mythe van het maagdenvlies, over de angst voor eerwraak en over de moeilijke beslissing uiteindelijk voor zichzelf te kiezen. Halime groeit op in Rotterdam als dochter van een Nederlandse moeder en een Turkse vader. Op haar achttiende wordt ze door haar vader uitgehuwelijkt aan een neef in Turkije. Ze ondergaat een bizar huwelijksritueel en getrouwd keert ze terug naar Nederland, waar ze met haar echtgenoot bij haar ouders gaat inwonen. Al het geld dat zij verdienen staan ze af aan haar vader, en pas als er kinderen komen krijgen zij de mogelijkheid om op zichzelf te gaan wonen. Halime kan echter maar niet gelukkig worden met de man die haar vader voor haar heeft uitgekozen en uiteindelijk vlucht zij naar een Blijf-van-mijn-lijfhuis. Haar drie kinderen moet ze bij haar man achterlaten om hen niet in gevaar te brengen.

    lees meer
  • Sporen op de ziel | Carla van Lichtenburcht en Katrien de Klein

    In Sporen op de ziel vertellen incestslachtoffers op openhartige wijze over hun ervaringen en over de enorme invloed die de incest op hun leven heeft uitgeoefend. Daarbij benadrukken zij hoe de hulp van therapeuten hen in staat heeft gesteld om met hun ervaringen om te gaan. Unaniem komen zij tot de conclusie dat ze die weliswaar nooit zullen kunnen verwerken. Allen zien zij de toekomst met vertrouwen tegemoet.

    lees meer

Organisaties & websites

  • Centrum Seksueel Geweld

    Het Centrum Seksueel Geweld biedt dag en nacht hulp aan iedereen die kort geleden een aanranding of verkrachting heeft meegemaakt, ongeacht leeftijd of geslacht. Artsen, verpleegkundigen, politie, psychologen, maatschappelijk werkers en seksuologen werken hier samen om goede zorg te bieden. Alle professionals houden zich aan hun beroepsmatige geheimhoudingsplicht. Meld je zo snel mogelijk na de aanranding of verkrachting in het Centrum Seksueel Geweld. Zij kunnen professioneel helpen.

    lees meer centrumseksueelgeweld.nl
  • Kennis over herstel

    Kennis over behandeling en participatie bij ernstige psychische aandoeningen

    lees meer www.kenniscentrumphrenos.nl
  • Movisie

    Wetenschappelijk instituut dat veel onderzoek doet, interventies ontwikkelt en advies uitbrengt aan ministerie en het werkveld. Veel informatie, artikelen, cijfers, praktijkvoorbeelden, tools en trainingen voor professionals.

    lees meer www.movisie.nl
  • Slachtofferhulp Nederland

    lees meer www.slachtofferhulp.nl
  • Veilig Thuis

    Veilig Thuis is het advies- en meldpunt huiselijk geweld en kindermishandeling van de Rijksoverheid. Dit is een koepelwebsite voor de regionale organisaties waar slachtoffers, daders, omstanders en professionals terecht kunnen voor deskundige hulp en advies.
    Veel informatie, antwoorden op vragen, campagnes, begrippen en links naar andere organisaties.
    Landelijk meldpunt huiselijk geweld: 0800-2000
    Gratis en 24/7 bereikbaar, ook voor advies of hulp, anoniem is mogelijk.

    lees meer www.vooreenveiligthuis.nl

Films & video's

Cursussen

  • Training slachtoffer huiselijk geweld

    Als slachtoffer van huiselijk geweld zijn veel verschillende cursussen te bedenken die belangrijk zijn of je verder kunnen helpen, maar het ligt toch vooral aan de behoefte van dat moment.
    Bijvoorbeeld een weerbaarheidstraining wordt veel aangeboden en kan lokaal vaak makkelijk worden gevonden.
    Voor professionals, zorg- en hulpverleners en politie zijn ook een groot aantal trainingen beschikbaar. Niet altijd zijn er trainingen.

    lees meer www.movisie.nl

Gespreksgroep seksueel misbruik

Roermondseweg 64, 6004 AT Weert, Nederland

vind een groep