Lena is 54 jaar en sinds enkele jaren actief als ervaringsdeler en ervaringsdeskundige op een breed vlak. Ervaringsdeler door wat ze zelf meemaakte en ervaringsdeskundige door de opleiding die ze hiervoor heeft gevolgd. Ze zet zich in voor onder andere: mensen met kanker (o.a. palliatieve behandelingstraject), dementie, Alzheimer en Parkinson. Ze is vraagbaak voor mensen met KOPP kinderen (kinderen van ouders met psychische problemen), suïcide problematiek en budgetcoach voor mensen met financiële problemen.
Ervaringsdeler word je door wat je meemaakt
“Ik heb veel meegemaakt. Op mijn 35ste kreeg ik een burn-out waarbij ik verlammingsverschijnselen ontwikkelde en 9 maanden niet kon lopen. In het lange revalidatieproject dat daarop volgde moest ik opnieuw leren lopen en fietsen. Dan word je geconfronteerd met vooroordelen die mensen al snel hebben. Als je je evenwicht kwijt bent en je mobiliteit niet optimaal is, wordt al snel de conclusie getrokken: ‘die zal wel aan de drank of drugs zitten’. Maar de maatschappij is keihard en oordeelt anders.
Door mijn burn-out werd ik depressief. Dat kostte me niet alleen mijn carrière als bedrijfseconoom, maar ook mijn huwelijk. Je bent niet meer de partner, die vrolijke vrouw die je was vóór je ziek zijn. Tijdens mijn behandeling zijn medische fouten gemaakt die de nodige consequenties hadden voor mijn lichaam. Ik kreeg osteoporose, reuma en alles werd maar gegooid op die burn-out. Op mijn 35ste raakte ik in de overgang. Mijn chronische vermoeidheid “zat tussen de oren” maar dat tegelijkertijd die overgang zo’n grote rol speelde hadden de medische specialisten niet in de gaten. Door een val werden mijn botten versplinterd en kreeg ik schroeven in mijn lichaam. Op mijn vijfendertigste had ik het lichaam van een zestigjarige.
Ik had het allemaal wel even gehad want hoeveel kan een mens hebben… Zo nam ik een slachtofferrol aan, wilde niet meer leven en deed twee suïcidepogingen. Uiteindelijk ben ik er gelukkig bovenop gekomen, maar vanzelf ging dat niet. Waarom ik ervaringsdeskundige ben op zoveel gebieden? Nou daarom dus! Ik heb het zelf allemaal meegemaakt.”
En dan ook nog financiële sorés
“Mijn scheiding was emotioneel zwaar. Lichamelijk liep het niet lekker (had kanker) en financieel was het een catastrofe. Soms komt alles tegelijk… Behalve dat ik zelf de scheiding moest aanvragen en regelen, bleef ik achter met verschillende hypotheken en de nodige kopzorgen. Het duurde twee jaar voordat ik uit die problemen was. Ik moest mijn financiën herstructureren en een huis (gedeeltelijk) afbouwen voordat het in de verkoop kon. Dat kostte tijd en energie zowel fysiek als ook geestelijk. Gelukkig heb ik een goede financiële achtergrond maar dat neemt niet weg dat je toch alles zélf moet regelen. Ondertussen was mijn inkomen zodanig laag dat ik naar de voedselbank moest.
Zwemmen of verzuipen
Op een gegeven moment heb je geen keuze meer, het is zwemmen of verzuipen. Je moét wel verder want er is niemand die het voor je doet. Ik heb de nodige hulpverleners gehad, maar op financieel gebied konden ze niet meer bieden dan een luisterend oor.
Daar worden veel mensen mee geconfronteerd. Dat zou beter moeten kunnen. Tegenwoordig heb ik mijn zaakjes weer goed op orde maar ik heb er hard voor moeten vechten om mijn woning te behouden. Dat lukte alleen maar vanwege mijn financiële achtergrond en dat heeft niet iedereen. Mijn gezondheid heeft een flinke tik gekregen.
Het lichaam is oud, ook al is dat aan de buitenkant niet te zien. Ik probeerde zo goed mogelijk weer beter te worden. Maar dan komen ze weer, die vooroordelen. Heeft Lena hulp nodig? Waarom? Ze doet het toch prima?
Van betekenis zijn voor een ander
Ik laat op meerdere plaatsen mijn neus zien en luister graag vanuit persoonlijke interesse. Wil mijn steentje bijdragen en van betekenis zijn voor de maatschappij. Dat betekent niet automatisch overal in participeren. Daarin maak ik mijn keuzes. Ik beperk me tot de gemeente Roermond want mijn actieradius is kleiner geworden. Ik doe waar mijn hart naar uitgaat. Als ervaringsdeskundige kan ik mijn expertise en netwerk gebruiken, verbindingen leggen. Bij een vrouwencentrum help ik vrouwen in hun kracht te komen. Ik kende daar een allochtone mevrouw die graag bij wilde verdienen maar geen geld had voor een naaimachine. Uit mijn vrijwilligerswerk dementie leerde ik een dame kennen, die vanwege haar ziekte niet meer overweg kon met haar naaimachine. En dan is 1 + 1 = 2, iedereen blij… Op die manier kun je de maatschappij een stukje mooier maken.
Ik zet mijn oren en ogen open en kijk wat ik kan betekenen. Niet alles gebeurt met een vooropgezet plan. Bij Burgerkracht Limburg werden cursussen aangeboden. Die heb ik gevolgd als ‘opfrisser’. Zo kwam ik weer met andere personen uit diverse zelfhulpgroepen in contact. En dan kun je weer met mensen uit verschillende disciplines c.q. invalshoeken sparren op verschillende levensgebieden puttend uit ieders eigen ervaringen.
Vroeger leefde ik vanuit de ratio nu vertrouw ik meer op mijn buikgevoel
Iedere dag heb ik iets anders te doen, ben gestructureerd en deel mijn dagen zelf in. Het kostte tijd om mijn draai weer te vinden. Sommige dingen leer je pas later in je leven.
Maar wanneer dingen op je pad komen moet je niet achteruit blijven kijken maar vooruit dúrven kijken. Als het niet lukt moet het roer om. Het leven is niet altijd makkelijk. Je moet het doen met wat je hebt. Vroeger reageerde ik vanuit de ratio, nu vertrouw ik meer op mijn buikgevoel. Ik heb geleerd dat je niet alles kunt beredeneren, regelen en/of controleren.
Vanuit mijn ervaring zou ik een groep willen opzetten voor mensen die het niet breed hebben, die elkaar regelmatig treffen en ervaringen uitwisselen.
Een netwerk voor mensen die in armoede zitten. Een groep waarbij je jouw gevoelens kunt delen, maar elkaar ook praktische handreikingen kunt uitwisselen… Bij gemeentes zijn voorzieningen vaak moeilijk te vinden en/of incompleet. Mensen die leven in armoede schamen zich daar vaak voor. Ze durven niet te vragen welke weg ze daarvoor moeten bewandelen. Maar als we elkaar zouden helpen zou dat het leven een stuk makkelijker maken…