• Anorexia

Een eetstoornis gaat niet over eten! Ondanks dat culturele en sociaal-economische factoren een rol spelen bij de ontwikkeling van eetstoornissen, komen eetstoornissen voor in alle culturen en binnen alle lagen van de bevolking. Wat vooral opvalt is dat mensen met een eetstoornis veelal gemeenschappelijke persoonlijkheidskenmerken hebben.

Praat met iemand die hetzelfde heeft meegemaakt.

of vind een groep
TODO

"Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen." - Margot

lees meer

Doordat mensen zich schamen en de eetstoornis vaak geheim willen houden, komen zij vaak met andere klachten bij de huisarts terecht. Hierdoor is het extra moeilijk een juist beeld van het aantal mensen te verkrijgen die het werkelijk hebben. Het zijn er dus ongetwijfeld veel meer dan dat wij denken. “De beslissing of gedrag al dan niet een stoornis is, is uiteindelijk een maatschappelijke beslissing” Psychiater Michiel Hengeveld.

Niet alleen bij vrouwen

Het is een misverstand dat eetstoornissen alleen bij vrouwen voorkomen. Onderzoek wijst uit dat 10% tot 15% van alle anorexia en boulimia patiënten mannen zijn. Ook lijden evenveel mannen als vrouwen aan een vreetbuistoornis, ook wel binge eating disorder (afkorting BED) genoemd. Het adoniscomplex, machismo of inverse anorexia zijn ook stoornissen die vrijwel alleen bij mannen voorkomen.
Vaak melden mannen met eetstoornissen zich pas na jaren met complicaties van hun eetstoornis, bijvoorbeeld bij zwaarlijvigheid of ernstig overgewicht of ernstige ondervoeding. Dit komt omdat er bij mannen niet meteen aan een eetstoornis wordt gedacht en mannen zich schamen voor hun klachten. Bij mannen lijkt genetische aanleg een grotere rol te spelen dan bij vrouwen.

Een eetstoornis gaat niet over eten!

Ervaringsverhalen

  • "Ik geloof dat ik aan het genezen ben."

    Ik durf te geloven dat ik zonder mijn eetstoornis kan en wil leven. De eetstoornis hoort al 30 jaren bij me, zodat ik een leven zonder eetstoornis niet meer voor kon stellen. Dat is nu veranderd. Lieve eetstoornis, bedankt dat je er voor me was toe ik je nodig had, maar ik heb besloten, en mijn besluit staat vast, dat ik zonder je verder ga.

    Ik was 15 jaar toen je langzaam mijn leven binnen sloop. Een beetje sneaky, alsof niemand het mocht weten dat je bij me was. Als ik me eenzaam of angstig voelde was jij er, altijd kon ik op je rekenen, niemand was zo trouw als jij. Door de jaren heen heb ik het niet altijd gemakkelijk gehad. De band met mijn moeder was moeizaam. Zij had/heeft moeite met het tonen van emoties. Ik probeerde op mijn manier voor haar te zorgen en lief te zijn. Mijn moeder probeerde, op haar manier, een goede moeder te zijn. Ze hield zich vast aan regeltjes en controle. Dit was haar manier om een goede moeder te zijn. Mijn behoefte aan vrijheid en een moeder waar ik mijn emoties kwijt kon en angsten mee kon delen was heel groot voor me. Dwars en opstandig worden was mijn reactie op al de regeltjes. Emoties en angsten ging ik weg stoppen en ik begon met overmatig eten. Dan kwam ik tot rust, voelde me goed.
    Gelukkig kon ik altijd op je vertrouwen, lieve eetstoornis.

    Mijn eetstoornis werd mijn steun en toeverlaat. Vaak had ik het gevoel dat ik niet goed genoeg was. Ik presteerde niet goed op school, was dwars en opstandig, liep thuis weg, spijbelde en trok met de “verkeerde jongens” op. Waarom ik dit allemaal deed vroeg niemand zich af, zelfs ik zelf niet. Dat ik faalangst en weinig zelfvertrouwen had kwam niet in me op.

    Stoer doen, sterk zijn en vooral niet laten zien dat ik kwetsbaar was werden mijn wereld.
    Met mijn 17 jaar kwam ik een man tegen die zestien jaar ouder was dan ik. Negentien was ik, zat nog op school, toen ik bij hem ging wonen. Blij dat ik “los kan komen” van mijn moeder , tenminste dat dacht ik. We trouwden en kregen 3 kinderen, nu 22, 20 en 17 jaar oud. Ons gezin was compleet, ik had een leuk leven maar was niet gelukkig in deze relatie. Vluchten om los te komen van mijn moeder was geen goede basis voor de relatie.

    Mijn hart kon het niet verdragen om mijn gezin in de steek te laten en verdriet te doen. Beter kon ik het verdragen dat ik zelf leed. Wat voelde ik me eenzaam in die tijd. Natuurlijk was jij daar weer, mijn steun en toeverlaat. Lieve eetstoornis wat zou ik toch zonder je moeten?

    Mijn man en ik gingen in therapie. We pasten niet bij elkaar en daar kon geen enkele therapie iets aan veranderen. Het huwelijk heeft nog 7 jaren geduurd. Uiteindelijk zijn we toch gaan scheiden. Sterk zijn hielp me te overleven, doorgaan, altijd maar doorgaan was mijn kracht. Al die tijd was je gelukkig bij me, lieve eetstoornis. Zonder jou had ik het niet gered.
    De relatie met mijn moeder was nog steeds niet wat ik hoopte.

    Ik voelde dat ze geen vertrouwen in me had. Mijn moeder gaf overal commentaar op en had een negatieve benadering. Mijn kinderen werden niet goed opgevoed, ik gaf ze teveel vrijheid, ik had te weinig regels, ik was te dik (mijn eetprobleem was inmiddels zichtbaar geworden) en noem het maar op.

    Het was haar manier om goed voor mij te zorgen. ze was bezorgd en wilde me helpen. Helaas kon ik dat toen nog niet zien. Vaak liet ik me het allemaal zeggen. Kwetsen wilde ik haar niet en daarom hield ik mijn mond. Weer kon ik het beter verdragen dat ik zelf gekwetst werd dan dat ik mijn moeder confronteerde met wat haar uitspraken en regels allemaal met mij deden.
    Gelukkig was jij daar weer, lieve eetstoornis, altijd kon ik op je vertrouwen. Jij wist wat ik nodig had, iemand op wie ik altijd kon steunen en terug vallen, iemand bij wie ik me rustig voelde, een super vriendin was je voor me.
    De scheiding was moeilijk voor mijn kinderen.

    Vooral de oudste, die toen 13 was, kon er moeilijk mee omgaan. Hij begon te blowen. Omdat ik veel met mijn eigen problemen bezig was heb ik hem helaas niet genoeg op kunnen vangen. De geschiedenis herhaalde zich. Ook hij wist zich geen raad met zijn gevoelens, angsten en eenzaamheid en kon niet bij zijn moeder terecht. Zijn moeder, ik dus, was bezig met sterk zijn en overleven want daar was ik goed in. Fysiek was ik er wel voor hem, emotioneel kon ik hem niet genoeg steunen. Ook ik benaderde mijn kinderen, zeker de oudste, heel negatief. Toen hij 15 jaar was, was hij zwaar verslaafd aan de speed. Inmiddels draaide mijn hele gezin volledig om hem. Hij snoof, was brutaal, bleef nachten weg zonder iets te zeggen, haalde geld weg, sloeg gaten in deuren, was niet meer welkom op school en kwam in aanraking met de politie. Alles, maar dan ook werkelijk alles heb ik geprobeerd om hem te stoppen en te helpen. Bureau Jeugdzorg, Bijzonder Jeugdwerk Brabant, meerdere gezinscoaches en een uit huis plaatsing passeerden de revue.
    Sterk was ik, mij kregen ze niet klein.
    Ik ging altijd maar door. Full time werken (ik had een eigen onderneming), alleen voor mijn kinderen zorgen, niks was me teveel. Voor mijn emoties was geen tijd. Ik durfde niet te voelen, bang dat ik dan niet meer sterk zou kunnen zijn. Gelukkig was er weer mijn eetstoornis. Deze hield mij altijd op de been. Alleen, met mijn eetstoornis, voelde ik me veilig en rustig.

    De situatie met mij zoon was niet meer houdbaar. Ik dwong hem om af te kicken wat lukte. Hij werd rustiger en vrolijk. Hij volgde een BBL opleiding voor schilder en kwam bij een gedegen bedrijf te werken met een fijne stagebegeleider. Anderhalf jaar ging het goed met hem. Wat hij helaas niet had gedaan was zijn “vriendengroep” verlaten. 19 Jaar was hij toen het weer mis ging. Weer was ik sterk. Ik zette hem het huis uit. Mijn leven en dat van mijn andere 2 kinderen ging hij niet meer verpesten. Hij ging bij zijn vader wonen.

    In eerste instantie vond ik het erg moeilijk om hem los te laten.

    Ik was gewend om alles voor hem te regelen. Na ongeveer een jaar begon ik meer rust te krijgen. In het begin was hij boos op me dat ik hem het huis uit gezet had maar na verloop van tijd begon dat te veranderen en kwam hij weer af en toe op bezoek. Ondertussen ging mijn leven gewoon door. Mijn onderneming moest ik met schulden achter laten. Ik ging 3 jaar voor een baas werken maar werd weer werkeloos. Ik ging in therapie om een en ander te verwerken.

    Uiteraard was ik sterk, ging ik door, met behulp van mijn eetstoornis kon ik alles aan.
    Na verloop van tijd begon de therapie te werken. De rode draad door mijn leven n.l. weinig zelfvertrouwen en een negatieve benadering begonnen langzaamaan om te buigen. Een positieve benadering en beetje bij beetje ook wat meer zelfvertrouwen zijn, na veel vallen en opstaan, steeds meer eigen aan het worden. Een lieve, leuke man kwam 3 jaar geleden op mijn pad. Er kwam rust in mijn leven en ik vond weer snel een nieuwe baan.
    Vorig jaar werd het me teveel. Ik kon alleen nog maar huilen.
    Doordat ik rust had gevonden kwam al mijn verdriet eruit. Wat ik nodig had was rust en tijd zodat ik mezelf verder kon ontwikkelen en mijn verdriet kon verwerken. Ik nam die tijd. In mijn achterhoofd wist ik dat er nog een “zwaar karwei” op me stond te wachten, namelijk mijn eetstoornis verslaan. Het Once in a lifetime event van ISA Power kwam op mijn pad, ik was er klaar voor. De wereld was ik anders gaan bekijken, positiever. Geloven in mezelf, dat was het toverwoord. Positieve gedachten zijn mijn krachten en is mijn lijfspreuk geworden. Mijn kinderen gingen het ook merken. Doordat ik weer langzaam in mezelf ben gaan geloven geef ik hun vertrouwen.

    Sinds een aantal weken ben ik weer werkeloos, ik vind het niet erg. Deze deur gaat voor me dicht maar vele anderen zullen voor me open gaan. Het (B)EAT IT programma is zo’n deur die is open gegaan. Met Isabelle als coach ben ik mijn eetstoornis aan het verslaan. Een beetje wankel ben ik soms nog maar ik kan het aan. Angsten en lastige gevoelens mogen er zijn maar weglopen is verleden tijd. Weer ben ik sterk maar nu op een gezonde manier. Weg eten van gevoelens doe ik niet meer. Praten, tijd voor mezelf nemen, sporten, lezen, af en toe huilen zijn de dingen die ik in de plaats van mijn eetstoornis heb gezet. Langzaam merk ik dat ik het eten steeds minder nodig heb.

    De focus ligt nu op nieuwe persoonlijke ontwikkelingen.

    In september begin ik aan een opleiding, iets wat ik al lang wilde doen. Met het vertrouwen wat ik nu in mezelf heb durf ik het aan. Spannend is het nog steeds. Ik kan het aan, ben sterk, geloof in mezelf en durf hulp te vragen waar nodig. Vele jaren en inzichten later heb ik mijn moeder vergeven. Zij had het beste met me voor. Mijn ouders houden heel veel van me. Soms mis ik nog dat ik weinig emotionele steun bij hun kan krijgen maar het heeft een plekje gekregen.

    Met de oudste zoon gaat het met kleine stapjes vooruit. Als ondernemer is hij een schildersbedrijf begonnen. Een paar keer per week komt hij langs. Hopelijk, door te laten zien dat ik mijn angsten niet meer weg stop en me kwetsbaar op durf te stellen, laat ik hem zien dat je ook sterk kan zijn. Vele inzichten gun ik hem zodat ook hij zijn kwetsbare kanten durft te tonen. Ik heb weer vertrouwen in hem. Volop in ontwikkeling zijn ook mijn andere 2 kinderen. Binnenkort halen ze beiden een diploma. Wat ben ik trots op mijn kinderen en blij dat ik hun moeder mag zijn.

    Bij mijn vriend kan ik helemaal mezelf zijn.

    Hij is een schat en steunt me door “dik en dun”. Wat een lef heb ik gehad om dit allemaal aan te gaan en wat ben ik trots op mezelf. Het leven is mooi als je je kwetsbaar op durft te stellen. Weet je, ik ben sterk, heb het altijd al geweten en laten zien, ik kan het leven weer aan met zijn mooie en minder mooie kanten, ik geniet. Positieve gedachten zijn mijn krachten. Ik geloof in mezelf!

    PS: dit mooie bericht kreeg ik op moederdag, van mijn oudste zoon. “Hey moederke, ik zie allemaal leugenaren op Facebook. Hebben allemaal de liefste moeder maar dat is niet waar, dat kunnen er maar 3 zeggen . Dat zijn wij!“

    lees meer lees meer
  • "Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen."

    Ik voelde mij eenzaam en alleen. Eten, schaamte, angst en de weegschaal namen bezit van mij. Totdat ik anoniem en als mens de zelfhulpgroep binnenstapte. Ik mocht ZIJN. Mijn harnas viel af. Ik kon weer groeien.

    Zelfhulp zit in mijn vezels en ik zal waar ik kan, anderen bijstaan en begeleiden naar dit pad om te kunnen groeien. “Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen.” Deze vorm van hulp gun ik iedereen. Ik ben dankbaar voor het bestaan van zelfhulp(groepen).
    Ik was 17 en kon niet meer overweg met al de gevoelens in mij. Het gevoel van onveiligheid, niet geloofd worden, macht(smisbruik), het gevoel er niet te mogen zijn, gepest worden, hartzeer en nog vele gevoelens meer. Ik voelde mij onzeker, het gevoel niet goed te zijn, niet te weten hoe te leven, hoe te moeten ZIJN. Ik vond mijzelf te dik en wilde wat afvallen. Het begon met gezonder te eten. Ik werd steeds strenger voor mijzelf. Ik had op een gegeven moment een lange lijst met dingen die ik niet meer mocht eten; de verboden lijst. Ook het getal op de weegschaal moest steeds verder naar beneden. Het werd een obsessie; 24 uur per dag was ik bezig met eten. Ik kon op een gegeven moment nergens anders meer aan denken dan aan eten en de getallen op de weegschaal, het overheerste mij. Ik voelde angst, angst voor eten, angst voor alles. Ik wilde niet meer, niet meer voelen. Ik had een kropgevoel in mijn keel en kon helemaal niet meer eten. Iedere keer als er wat eten in mij kwam, kwamen de gevoelens terug. Het moest er uit zodat ik weer tot rust kon komen. In mij woedde een strijd. Een strijd te willen ZIJN en tevens een strijd te willen verdwijnen. Ik leefde in angst, angst dat anderen mij de regie uit handen zouden nemen. Ik voelde mij nergens veilig, alleen op mijn kamer als deze op slot was. Ik voelde mij alleen. Ik ontwikkelde anorexia/boulimia.

    Ik heb gevochten om te blijven (be)staan. Studie, werk, relaties, sociale contacten, alles ging door. Niet ziek worden maar op de been blijven zodat niemand grip op mij kon krijgen. Mijn eigen regie blijven behouden. Hulpverlening, daar was ik bang voor. Ik schaamde mij. Ik was bang voor een diagnose en dat anderen mensen voor mij zouden gaan bepalen wat ik zou moeten doen of hoe ik zou moeten ZIJN of zou moeten worden. Twaalf jaar lang heb ik mij angstvallig staande gehouden met hulp van de weegschaal, om mijn eigen regie in handen te kunnen houden. Totdat ik niet meer kon. Ik was moe en wilde verandering.

    Een eerstelijns psycholoog gaf mij wat bewustwording door kennis, maar het ‘begrijpen’ dat gevoel dat was er niet. Ik had enorme behoefte om te delen met lotgenoten en vond een zelfhulpgroep eetstoornissen. Als de dag van gisteren weet ik nog het moment, dat ik voor het eerst van mijn leven, op 29 jarige leeftijd, voelde hoe het is om te mogen ZIJN. Dit was de weg, het goede pad naar mijn herstel. Ik heb vrienden voor het leven gekregen. Door te delen heb ik kunnen helen.

    lees meer lees meer

Anders & tips

  • 9 x misvattingen en vooroordelen over eetstoornissen

    Veel mensen hebben een bepaald oordeel over of een beeld van eetstoornissen. In de meeste gevallen wordt het beeld extra versterkt door dat wat je te zien krijgt in de media. Dit bracht me op het idee om een aantal vooroordelen en misvattingen op een rijtje te zetten. Wat is nu echt waar over eetstoornissen? Is een eetstoornis een moderne ziekte? Kun je het aan mensen zien en is het te genezen? Je leest erover in dit artikel.

    lees meer
  • MIND korrelatie

    MIND Korrelatie is de hulplijn van MIND. Iedereen die te maken heeft met psychische en psychosociale problemen kan bij ons terecht. De professionele hulpverleners bieden gratis en anoniem hulp en advies. Iedere werkdag van 9.00 tot 21.00 uur. Je kunt zelf kiezen op welke manier jij het liefste contact wil: per telefoon, chat, WhatsApp of e-mail.

    lees meer mindkorrelatie.nl
  • WEET hulplijn

    Via de WEET hulplijn kun je anoniem praten met een ervaringsdeskundige of een naastbetrokkene. De hulplijn biedt een luisterend oor aan mensen met een eetstoornis én hun omgeving (bijv. een partner, vriend, familielid, werkgever of docent). De hulplijn is open voor iedereen, onafhankelijk van het soort eetstoornis. Heb je de behoefte om je eigen ervaringen te delen of wil je een vraag stellen? Vermoed je bijvoorbeeld een eetstoornis bij jezelf of iemand in je omgeving? Of wil je het gesprek aangaan maar weet je nog niet zo goed hoe? Met al deze zaken kan je terecht bij onze hulplijn.

    De WEET hulplijn wordt bemenst door vrijwilligers die hersteld zijn van een eetstoornis of als naastbetrokkene de impact van een eetstoornis van dichtbij hebben meegemaakt. De vrijwilligers weten dus uit eigen ervaring waar het over gaat, maar zijn geen hulpverleners. Bel naar: +31851304617

    lees meer eetstoornissen.nl

Communities

  • Anonieme Overeters

    Anonieme Overeters is een 12-stappenprogramma waar mannen en vrouwen van hun gemeenschappelijk probleem – dwangmatig (over) eten – herstellen door het werken aan de twaalf stappen en door het delen van ervaring, kracht en hoop.

    lees meer www.anonieme-overeters.nl
  • Leontienhuis

    Leontienhuis wil de kwaliteit van leven van mensen met een eetstoornis en hun naasten verbeteren. Daarnaast wil het Leontienhuis mensen met eetstoornis motiveren richting herstel en (hernieuwde) deelname aan de maatschappij. Ervaringsdeskundigheid is de basis van de ondersteuning door vrijwilligers die zelf hersteld zijn van een eetstoornis. Kernwoorden hierbij zijn: begrip, erkenning , herkenning en gelijkwaardigheid

    lees meer www.leontienhuis.nl

Podcast

  • Anorexia bestaat niet

    In deze podcast leer je alles over de verborgen wereld achter eetstoornissen! Hier worden taboes en schaamte doorbroken… Hier is de ruimte voor echte verhalen! Vanuit ervaringsdeskundig perspectief worden ervaringen en verhalen gedeeld.

    lees meer open.spotify.com

Boeken & artikelen

  • Binge eating | Cindy de Wilde

    Cindy De Wilde kampt al de helft van haar leven met een eetbuistoornis. Ze ging winkelen met het oog op de eetaanval die later op de dag zou komen, en bij zo n aanval at ze obsessief alles zo vlug mogelijk op. Ze volgde alle mogelijke diëten en therapieën, maar eten bleef haar leven beheersen en haar overgewicht werd levensbedreigend. In 2004 hoorde ze voor het eerst over Binge Eating Disorder (BED), een eetstoornis waarbij eetbuien niet worden gecompenseerd door braken, laxeren of overmatig sporten. Ze liet zich opnemen in het Centrum voor Eetstoornissen. Twee jaar later besloot ze een maagverkleining te laten uitvoeren, als laatste redmiddel. Cindy s dagboekaantekeningen bieden een unieke inkijk in de wereld van eetstoornissen. Ze schetst een beeld, eerlijk en confronterend, hoe verschrikkelijk het leven met BED is. Haarscherp analyseert ze welke gebeurtenissen in haar leven aan de basis liggen van haar ziekte en ze stelt kritische vragen bij de gangbare therapieën. Het boek bevat ook bijdragen van experts ter zake met tips en aanbevelingen over het ondersteunen van mensen met BED.

    lees meer
  • De ANA Files | Rianne Meijer

    In De ana-files doet Rianne Meijer op droogkomische en ontroerende wijze verslag van haar jaar in een anorexiakliniek terwijl het leven daarbuiten doordenderde.

    ‘Om een goede anorect te zijn, heb je maar een paar dingen nodig: een flinke dosis doorzettingsvermogen, een perfectionistische persoonlijkheid aangevuld met een hoge pijngrens en zo weinig mogelijk zelfvertrouwen.’

    lees meer
  • De wolf in schaapskleren | Isabelle Plasmeijer

    Dit werkboek leert je wat je beter wel én niet kunt doen als jouw geliefde een eetstoornis heeft. De succesverhalen in dit werkboek, van coaches en ervaringsdeskundige die hun eetstoornis 100% overwonnen hebben, zullen je gegarandeerd inspireren. Een werkboek wat antwoorden geeft op vragen als: Wat moet ik doen als mijn dochter niet wilt eten? Hoe moet ik reageren als mijn dochter vreetbuien heeft en depressief is? Wat doe ik als mijn kind voor de zoveelste keer liegt, bedriegt en manipuleert?

    Alle mogelijke eetstoornissen komen aan bod: van anorexia nervosa, boulimia nervosa, binge eating disorder, NAO, het adonis complex, inverse anorexia en alles wat er tussen zit. Dit werkboek is voor mensen die geen toeschouwer willen blijven, maar als bondgenoot actief mee willen strijden. Het werkboek staat vol met tips, quotes, voorbeelden, inspirerende rollenspellen waar je direct thuis samen mee aan de slag kunt gaan. Daarnaast krijg je inzicht in diverse behandelmethodes zoals EMDR, MBT, PMT, gezinstherapie, cognitieve gedragstherapie, zelfhulpgroepen en mindfulness en nog veel meer.

    lees meer
  • Dodelijk Dun | Nikki Graham

    Zij wist uit het diepste dal te klimmen, de hel van een leven met anorexia. Nikki Grahame is pas zeven jaar oud als ze zichzelf te dik vindt en begint met afvallen. Op achtjarige leeftijd weegt ze nog maar achttien kilo en wordt de diagnose anorexia gesteld. De tien daaropvolgende jaren brengt Nikki in verschillende instituten door en voert ze een strijd op leven en dood met de eetstoornis, die allesbepalend is. Ze doet twee zelfmoordpogingen en wordt regelmatig onder dwang gevoed via een sonde.

    lees meer
  • Een Nieuwe Naam: Anorexia, genade en genezing | Emma Scrivener

    Gered van een eetstoornis die haar bijna fataal werd, wil Emma Scrivener met Een nieuwe naam anderen waarschuwen voor de donkere, verborgen wereld waarin ze te lang heeft geleefd. Ze schrijft op openhartige wijze over haar strijd tegen anorexia.

    Een aangrijpend, hartverscheurend, maar prachtig en hoopvol geschreven boek dat je raakt. Het laat zien hoe diep onze problemen kunnen zijn, maar ook hoe groot de genezende kracht van Christus is.

    lees meer
  • Mijn eetstoornis en ik

    In Mijn Eetstoornis en Ik beschrijft Shannon haar dagelijkse worsteling met een eetstoornis; anorexia nervosa. Een ziekte waar helaas tot op heden nog veel misverstanden over bestaan. In dit boek geeft Shannon zichzelf volkomen bloot door op eerlijke en confronterende wijze verslag te doen van haar gevecht tegen deze slopende aandoening. Dagboekfragmenten, dossiers van behandelaars maar ook ervaringen van haar naasten zorgen ervoor dat het verhaal vanuit verschillende perspectieven wordt belicht. Het is een verhaal waarin taboes worden doorbroken, waardoor het de rauwe realiteit achter een eetstoornis weergeeft. Een verhaal dat zich afspeelt in het heden, maar ook terugblikt naar het verleden en hoop geeft voor de toekomst!

    lees meer
  • Nora & Co | Koos Neuvel

    n 2016 overlijdt Nora, de oudste dochter van Koos Neuvel. Op de dag na haar achttiende verjaardag. Jaren heeft zij aan een eetstoornis geleden. Haar familie blijft verslagen achter. Dit drama blijkt niet op zichzelf te staan: in een jaar tijd zijn een aantal meisjes met wie zij in de eetstoorniskliniek verbleef eveneens overleden. 
    Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Als Neuvel met behandelaars spreekt, merkt hij dat zij evengoed in het duister tasten. Aan de hand van de levensverhalen en ziektegeschiedenissen van zeven meisjes reconstrueert Neuvel hoe deze tragedie zich heeft kunnen voltrekken. Hoe kan het dat in de behandeling de ziekte alleen maar verergerd is? Hebben ze elkaar misschien ‘besmet’?
    Koos Neuvel vertelt in Nora & Co niet alleen zijn hartverscheurende persoonlijke verhaal, hij legt ook pijnlijk bloot wat er in een eetstoorniskliniek mis kan gaan.

    lees meer
  • Overwin je anorexia! | Elske G.

    “Na jarenlange pesterijen ontwikkelt Elske een eetstoornis: anorexia nervosa. Dit heeft geleid tot ambulante therapie, deeltijd therapie en een klinische opname. Met behulp van deze therapieën en jarenlang vechten heeft ze haar eetstoornis overwonnen. Ze kan weer genieten en leven, in plaats van het jarenlange ‘overleven’.
    Met dit boek hoopt ze meiden met een eetstoornis te helpen om tot hetzelfde punt te komen: de eetstoornis overwinnen. In dit boek staan stukken uit haar dagboek, motiverende spreuken en veel tips. Het boek biedt erkenning, herkenning, motivatie en opdrachten om de anorexia te overwinnen!”

    Wil je een interview lezen over Elske en haar boek? Kijk dan hier

    lees meer
  • Wanneer kap jij ermee? | Isabelle Plasmeijer

    Een DENK- en DOEboek voor mensen met een eetstoornis, waarin ervaringsdeskundige Isabelle Plasmeijer en haar 17 ‘reisgenoten’ omschrijven hoe zij hun eetstoornis hebben verslagen. Het boek biedt naast erkenning en herkenning, vooral inspiratie en motivatie. Natuurlijk staat het boek vol met talloze praktische tips en oefeningen waarmee ook jij, jouw eetstoornis kan verslaan. Een boek waarin meisjes, jongens, mannen, vrouwen, jong en oud, allen openhartig vertellen over hun anorexia, boulimia, binge eating en alles wat er tussen in zit.

    lees meer
  • Wintermeisjes | Laurie Halse Anderson

    Wintermeisjes is een schitterend relaas over twee meisjes die grip proberen te krijgen op zichzelf en hun lichaam.

    lees meer

Films & video's

  • De eetstoornis gaat niet over eten

    De eetstoornis gaat niet over eten! Het gaat eigenlijk niet over hoe ik er uitzie. Ik hoef geen model te zijn, het gaat niet om aandacht trekken, het gaat niet over jullie papa en mama, écht ik wil jullie geen pijn doen. Echt niet!

    lees meer hetgaatnietovereten.nl
  • Disfigured

    Drama 96 minuten
    Lydia is een zwaarlijvige verkoopster die de 30 nadert en werkt in een trendy huismeubelenzaak. Hoewel zij een lid is van de Fat Acceptance Group, een groep die de vooroordelen van dikke mensen bestrijdt, vecht zij nog steeds met complexe gevoelens over haar lichaam en haar plaats in deze wereld. Darcy, een van anorexie herstellende vastgoedmakelaar van midden twintig, worstelt met dezelfde kwesties, maar in een heel ander perspectief. Haar pogingen om aan te sluiten bij de Fat Acceptance Group (door haar anorexie ziet zij zichzelf als dik) wordt afgewezen, maar op deze wijze leert ze Lydia kennen. Lydia is eerst nog een beetje afstandelijk om vriendinnen te worden, maar Darcy’s honger naar emotioneel contact doorbreekt de muur van schijnbaar onoplosbare verschillen en beiden staan voor een hechte vriendschap.

    lees meer www.youtube.com
  • Door DIK en DUN

    Door DIK en DUN ‘Een film over eetstoornissen’ De eetstoornissen komen in beeld alsof het personen zijn. Zij vertellen over de verschillende manieren waarop zij de regie over de levens van de mensen die zij in hun macht krijgen, overnemen. Maar ook wordt duidelijk hoe mensen hun leven weer terug hebben kunnen veroveren én hoe de mensen om hen heen hen daarbij hebben geholpen. De film is gemaakt in opdracht van Lentis/PsyQ Kliniek voor Eetstoornissen Groningen en in samenwerking met de Hanzehogeschool en Ixta Noa.

    lees meer www.youtube.com
  • Emma Wil Leven

    Emma Caris werd op haar twaalfde gediagnosticeerd met anorexia. Jarenlang streed ze tegen deze verschrikkelijke eetstoornis, tot ze het absolute dieptepunt bereikte. Ze vertrok naar een kliniek in Portugal, om daar een intensieve behandeling te ondergaan. Want Emma wilde maar één ding: leven. Maar het meedogenloze monster dat anorexia heet, vrat haar van binnen volledig op. Emma heeft in haar laatste dagen haar grootste wens uitgesproken: een documentaire over haar leven zodat al die ándere slachtoffers van een eetstoornis er steun in vinden. Regisseur Jessica Villerius reconstrueerde het leven en de lijdensweg van Emma, zonder haar ooit te hebben ontmoet.

    lees meer www.moviemeter.nl
  • Mij niet gezien

    Documentaire 42 minuten: Documentaire over onzichtbare eetstoornissen zoals boulimia en de eetstoornis NAO (niet anders omschreven). Sommige eetstoornissen zijn namelijk niet zichtbaar aan de buitenkant, maar wel erg gevaarlijk voor de gezondheid.

    lees meer youtu.be
  • To The Bone

    De 20-jarige Ellen lijdt aan anorexia nervosa en leert op een aangrijpende, soms grappige manier zichzelf beter kennen onder leiding van een onconventionele dokter.

    lees meer www.youtube.com
  • Vel over Probleem

    In de documentaire dringt maakster Jessica Villerius diep binnen in de wereld van anorexiapatiënten. Omdat Jessica zelf met een eetstoornis heeft geworsteld zijn de patienten ongekend openhartig tegen haar. De jongste patiënt die in de uitzending de strijd tegen deze dodelijke ziekte opneemt is nog maar 11 jaar oud.

    lees meer www.moviemeter.nl
  • Vel over Probleem II

    Hoe gaat het nu met de negen anorexia-patiënten die Jessica Villerius volgde in de documentaire “Vel over Probleem”? Het antwoord op die vraag is schokkend. Van de negen meisjes is er één waarmee het relatief goed gaat. Twee meiden zijn na de documentaire bijna overleden. Eén door ondervoeding en de andere na een poging tot zelfdoding. De tweede documentaire van Villerius laat zien hoe de hulpverlening blijft falen in de aanpak van anorexia-patiënten. Hoe klinieken hun patiënten keihard aan hun lot overlaten nadat ze de kliniek, om wat voor reden dan ook, hebben verlaten.

    lees meer www.moviemeter.nl
  • Yana

    De achttienjarige Yana weet haar geheim lange tijd verborgen te houden. Ze worstelt met zichzelf, haar omgeving en de stoornis die haar in de weg zit. Iets belangrijks is nodig om haar te doen inzien dat ze hulp nodig heeft. Yana is een afstudeerfilm vanuit de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, geschreven en geregisseerd door Marnix van Wijk, met in de hoofdrol Lisa Smit.

    lees meer www.filmfestival.nl

Blog

Cursussen

  • Isapower

    Bij Isa Power coachen ze mensen met anorexia, boulimia, OSFED (nao) en eetbuistoornis (BED) en andere eetproblemen. Ze helpen man en vrouw, jong en oud. Ze hebben unieke programma’s, ook voor jonge kinderen met een eetstoornis. Vanuit meer dan twintig locaties in Nederland bieden ze hulp aan bij het overwinnen van een eetstoornis, ook via Skype en in het Engels.

    lees meer www.isapower.nl

Eetstoornis, ouders van jongeren (adres na contact)

Stein, Nederland

IC patiënten en hun naasten

Roermond, Nederland

Just Meet

Oude Maasstraat 37, 6229 BC Maastricht, Nederland

Zelfhulpgroep anorexia nervosa

Molenkampweg 47, 5926 PJ Venlo, Nederland

vind een groep