Brigitte de Jong was 49 toen ze in 2016 een knobbel van 4,5 cm in haar borst ontdekte. Vanaf dat moment veranderde haar drukke leven radicaal. Ondanks alle operaties en behandelingen liet Brigitte zich er niet onder krijgen; ze bleef bewegen en gezond eten omdat haar grootste angst was om bedlegerig te worden. Tijdens haar herstel volgde Brigitte het actieve programma ‘Herstellen na Kanker’ van Adelante wat goed paste bij haar leven. Brigitte: “Echt íedereen komt beter uit dit programma. Elke kankerpatiënt zou het moeten kunnen volgen.”
Brigitte woont in Brunssum, is getrouwd en heeft twee kinderen. Ze heeft een eigen bedrijf in oncologische voetzorg, dat momenteel door haar team gerund wordt omdat Brigitte hier fysiek nog niet toe in staat is. Ze vertelt: “Toen ik de knobbel ontdekte, stelde ik mezelf gerust. ‘Het zal wel niks zijn’. Tot het moment dat de huisarts me doorstuurde voor een mammografie, toen wist ik dat het mis was. De klap van de slechte uitslag na een héle lange week wachten kwam dan ook minder hard aan dan verwacht.”
Vooruitziende blik
Brigitte: “Omdat ik in een academisch ziekenhuis behandeld wilde worden kwam ik uit in het oncologiecentrum van het MUMC+. Een heel prettige omgeving waar je na binnenkomst ontvangen wordt door een vrijwilliger, er is voldoende privacy, er is een centrale ontmoetingsruimte, fijne artsen, er zijn korte lijntjes… Er werd gevraagd wat ík wilde, er werd me niets opgelegd. Ik had het gevoel dat ik zelf nog enige controle had, en dat was fijn. Ik koos voor een borstamputatie omdat ik geen risico wilde lopen. Er werd ook al meteen nagedacht over de toekomst, terwijl ik alleen maar bezig was met overleven. Mijn oncoloog zei: “Er komt een tijd dat je je decolleté weer belangrijk vindt”. En dat is waar. Ik kreeg een ‘tissue expander’ geplaatst voor oprekking van de huid. Uiteindelijk heeft tweede helft 2017 een borstreconstructie met mijn eigen huid plaatsgevonden (DIEP flap, red.).”
Sporten en bewegen als houvast
Brigitte vervolgt: “Na de amputatie kreeg ik acht chemobehandelingen. In een verwijderde okselklier waren sporen van kanker aangetroffen, daarom kreeg ik de ‘full package’. Dat viel wel even tegen, maar ik ging ervoor. Ik wilde per sé niet bedlegerig worden en ben om deze reden heel intensief gaan sporten en ondanks de misselijkheid en verlies van smaak probeerde ik gezond te eten. Misschien vreemd voor sommige mensen, maar het hielp mij om me goed te voelen. Optimisme en doorzettingsvermogen heb ik altijd al gehad. Ik denk dat deze karaktereigenschappen door de kanker nog sterker tot uiting zijn gekomen. Ik werd erg gesteund door mijn man en kinderen. Als ik een dag heel ziek was, hielpen zij mij toch aan de arm naar buiten voor een paar stapjes door de frisse lucht. In deze periode is het idee ontstaan om de Trappenmarathon bij Snowworld in Landgraaf te gaan lopen. Bizar natuurlijk, maar het gaf mij een focus, een doel. De marathon vond plaats enkele dagen voor mijn laatste chemo, dat leek me een mooi symbolisch moment. Uiteindelijk heb ik samen met 90 mensen de trappenmarathon gesponsord gelopen voor het goede doel, voor Kankeronderzoekfonds Limburg. We hadden allemaal roze shirts aan… het gaf me vleugels dat iedereen me steunde. Ik liep vijf rondes, met pauzes. We haalden €4.500,- op. In 2017 deed ik weer mee en weer liepen we weer een mooi bedrag bij elkaar.”
Herstellen na Kanker een must
“Na de chemo volgden nog 16 bestralingen die erg tegenvielen vanwege de bijwerkingen. “Toch bleef ik actief. Ik besloot in januari te starten met het programma ‘Herstellen na Kanker’ bij Adelante in Hoensbroek. Ook dat gaf me weer een doel. Door mijn werk wist ik van het bestaan. Het programma paste heel goed bij mijn leven; het richt zich op niet op beperkingen maar op mogelijkheden en sporten en bewegen zijn héél belangrijk bij Herstellen na Kanker”, vertelt Brigitte. Twaalf weken lang richt het multidisciplinaire revalidatieprogramma zich onder andere op conditietraining met behulp van cardio- en fysio-apparatuur, een sporthalprogramma en bewegen in het water. Daarnaast worden er themabijeenkomsten georganiseerd, bijvoorbeeld over de emotionele verwerking van kanker. Brigitte: “Het programma vindt plaats in groepsverband. Lotgenotencontact is zó belangrijk. Nog steeds heb ik contact met onze groep, we hebben echt wat aan elkaar. Na zes weken stroomt een nieuwe groep in het programma in dus als je start kun je leunen op de ervaringen van het eerder gestarte groepje. Onze groep bestond uit een gemengd gezelschap van mannen, vrouwen, jong en oud. Het was heel prettig om dit samen door te maken, zowel geestelijk als lichamelijk werd ik er beter van. Het engst vond ik het om te gaan zwemmen met een kaal hoofd en geamputeerde borst. Maar uiteindelijk bleek dat het allerfijnste; oefenen in het lekker warme water. Niemand veroordeelde elkaar, alles was normaal. En we hielpen elkaar, iedereen had wel een beperking. Er werd flink wat af gelachen. Toen ik startte met het programma was ik fysiek al in goede staat en toch merkte ik na twaalf weken nog verbetering. Het is absoluut een pittig programma, en alles wordt gemeten. Ik ben ervan overtuigd dat elke kankerpatiënt die aan het programma begint er fysiek én mentaal beter uit komt dan dat hij erin is gegaan.”
Ervaringsdeskundige
“Door de bestralingen heb ik nog last van flinke bijwerkingen zoals een frozen shoulder waardoor ik mijn werk nog niet kan doen. Daarom ben ik nu heel actief met het helpen van anderen, door mijn verhaal bekend te maken. Ik blijf een doel houden, en kijken naar wat ik nog wél kan. Ik heb zoveel geleerd, zoveel ervaringen opgedaan, daar kan ik absoluut anderen mee helpen als ervaringsdeskundige. Ik heb borstkanker gekregen, maar niet voor niks. Ik kan er iets mee, het heeft me ook iets goeds gebracht. Tips en trucs geven, voorbereiden op behandelingen, vragen beantwoorden, noem maar op. Wist je bijvoorbeeld dat er instanties zijn die gratis haarstukken en chemomutjes verstrekken (stichting Believe in Hair, red.)? Of dat handen en voeten te lijden hebben onder kanker? Met deze kennis wil ik echt iets doen.”
Afsluitend: “Door positief te blijven en humor te behouden kun je heel ver komen. Ik weet dat niet iedereen dit gegeven is. Hetzelfde geldt voor sporten, bewegen en de buitenlucht; fysiek en mentaal zó belangrijk. Ik haal het beste uit mezelf door me altijd een doel voor ogen te houden. Dat heeft me op de been gehouden. Ik denk niet meer te veel na over de toekomst, het leven loopt toch altijd anders dan je denkt. Dit jaar ben ik vijftig geworden. En weet je? Daar ben ik hartstikke blij mee!”
Bekijk de video van de ‘roze’ Trappenmarathon van 2016 hier.
Onderwerpen