Eline Gumbert is schizofreen. De hele dag loopt ze met een schriftje en een balpen door het huis, en door de troosteloze gangen van de Valeriuskliniek, om de dingen vast te leggen. De woorden die vijf jaar lang iedere minuut van de dag in haar hoofd rondzingen, vloeien uit over de bladzijden van haar dagboek. Ondanks de storm van stemmen die in haar geest woedt, zijn haar dagelijkse notities helder en beeldend: “Het geschreven woord is de lucht die ik adem, het water dat ik drink, de zee waarin ik zwem, en daarmee de verbinding tussen mij en alles wat echt is. Ik weet niet waar de werkelijkheid begint en mijn zinbegoochelingen ophouden, maar ik kan er wel over schrijven.”
Onderwerpen