Ik was 21 jaar, studeerde geneeskunde in Maastricht, leidde een onbezorgd leven en kreeg toen plotseling een diagnose: bipolaire stoornis. Binnen een half jaar raakte ik in een stevige depressie en ben toen van deze brug af gesprongen, 24 m hoog. Dit heeft mijn leven drastisch veranderd, maar het heeft mij ook gebracht waar ik nu sta.
Die sprong die heb ik gelukkig overleefd. Ik heb een tweede kans gekregen. Een kans om te benutten! Ik leef een bijzonder gelukkig leven en werk ook nog eens fulltime aan prachtige zelfhulp-projecten.
Maar dat heeft wel even geduurd.
Ruim 10 jaar heb ik erover gedaan voordat ik leerde het te accepteren. Dat duurde lang. Te lang. Nu, zoveel jaren later, ben ik oprecht van mening dat dat sneller kan. En moet!
Die 10 jaar erna ging het goed. Leken tenminste heel goed. Ik pakte alles weer op en stortte me weer vol in het leven. Maar toch liep ik voor mijn gevoel met een sluimerend geheim rond. Iets waar ik maar weinigen in toe liet. Schaamte en iets waardoor ik me niet echt aangesloten voelde. Waardoor ik altijd het gevoel had extra te moeten presteren.
Pas na 10 jaar ontmoet ik lotgenoten. Op een landelijke bijeenkomst in Utrecht waar wel honderden mensen rondliepen die hetzelfde hadden als ik. Ik was totaal verrast en onder de indruk. En ik werd nieuwsgierig. Hoe bestaat het dat deze mensen hun leven allemaal weer hebben opgepakt? Allemaal wildvreemde mensen die zo openhartig hun ervaringen met je delen, en zoveel antwoorden hebben op mijn vragen. Het maakte mij erg blij. Ik was immers niet meer de enige.
En het leven hield dus blijkbaar niet op.
Je hoort namelijk altijd weer andere mogelijkheden, als je er maar over praat. Daar in Utrecht is de kiem gelegd voor waar ik mij nu dagelijkse voor inzet. Lotgenoten verbinden, drempels verlagen, beren verjagen en taboes doorbreken. Mijn drijfveer is dat ik het namelijk niet kan aanzien dat iemand eerst 10 jaar moet rondworstelen om lotgenoten te vinden. We lopen in ons leven allemaal tegen ‘uitdagingen‘ aan. Niemand is zo volmaakt als zijn eigen facebookpagina. Soms is het lastig om dit zelf positief om te zetten. Dan is het goed om te weten dat je altijd gebruik kunt maken van de ervaring van anderen. Dit zou vanzelfsprekend moeten zijn en voor iedereen gemakkelijk toegankelijk.
Ik ben een andere opleiding gaan doen, heb jaren in de reclame gewerkt, daarna een eigen bureau in Eindhoven, kom Marjon tegen en we hebben 3 fantastische kinderen. Het gaat goed met mij. Heel goed!
In Eindhoven heb ik meerdere groepen opgezet en gezien hoe waardevol die zijn. Naast de drukte van bedrijf en gezin blijf ik trouw aan mijn eigen groep. Nu nog steeds. Bij deze lotgenoten voel ik ècht begrip en herken ik zoveel. Het geeft mij inzicht in mijn eigen gedrag, ik leer van andermans oplossingen en bedenk mijn eigen acties bij kleine signalen.
Op die manier heb ik ermee leren omgaan in mijn dagelijkse leven en sindsdien heb ik ook nooit meer last of uitschieters gehad.
In 2004 heb ik het roer helemaal omgegooid. Ik besloot mijn zaak te verkopen, voor de kinderen te gaan zorgen en ben me nog meer gaan verdiepen in ‘zelfhulp’. Ik raakte betrokken bij het Zelfhulpnetwerk in Zuidoost-Brabant en heb daar een aanpak ontwikkeld om zelfhulp beter bekend te maken bij de eerstelijns zorg. Huisartsen en praktijkondersteuners zijn meestal de eerste vertrouwenspersoon. Als zij het effect van lotgenotencontact leren kennen en gaan vertrouwen, dan willen zij het ook makkelijker voorstellen aan hun patiënt (Welzijn op recept: WOR). Naast de reguliere zorg is zelfhulp een aanvullende en waardevolle ondersteuning.
Onze aanpak werkte succesvol. We kregen financiële mogelijkheden en sloten ons aan bij een internationale werkgroep. In het buitenland wordt immers veel meer gebruik gemaakt van zelfhulp en lotgenotencontact. Engeland en Duitsland wel 10-15x meer! We geven workshops, gastlessen bij opleidingen en bouwen samen met de zorggroepen een laagdrempelige website www.zelfregietool.nl Via deze site kun je een vraag stellen aan een ervaringskundige en vind je een overzicht van lotgenotengroepen in de regio.
Dit heeft inmiddels geleid tot een aanbod van ruim 120 groepen over uiteenlopende onderwerpen. Met daarom heen een netwerk van ervaringskundigen die ‘lotgenoten’ een stuk verder willen helpen. Mensen die een vervelende ervaring nu weer positief inzetten.
Hiermee is een beweging in gang gezet om meer gebruik te maken van elkaars ervaring.
Onderwerpen