Je kunt mij wel een stille drinker noemen. En een stiekeme. Eentje die het met de wet ook soms niet zo nauw nam om aan de drank te komen. Totdat die wet besloot dat het afgelopen moest zijn. Te veel schulden, teveel bedrog. Van kwaad tot erger. Na eerst een tijd in een ziekenhuis ging ik met tegenzin naar de AA. Het zou mij toch niet lukken. En bovendien: die mensen leken allemaal veel te opgewekt. Die hadden het nooit zo slecht gehad als ik. Nu praat ik toch wel anders; ben ik degene die vrolijk is, geen schulden meer heeft en zelfs nieuwelingen kan vertellen hoe tijd en training van de grootste pessimist een redelijke tevreden mens kan maken.
Onderwerpen