Dorothée Gassen is voorlichter bij de Mezzo Selectie. Toen in 2009 haar man plotseling ziek werd door een bijwerking van medicatie, had hij 24 uur zuurstof nodig. Hij werd steeds afhankelijker van Dorothée en het mantelzorgen viel haar steeds zwaarder. Ze vertelt nu graag haar verhaal aan anderen.
Samen zullen we het redden
‘Toen mijn man na de opname in het ziekenhuis weer naar huis kwam, dachten we ‘Samen zullen we het redden’. In het begin was het ook makkelijk, hij kon nog relatief veel: auto rijden, mee boodschappen doen etc. Maar door zijn ziekte werd hij steeds afhankelijker van me. Ongemerkt kwamen er nieuwe taken op mijn bord. Dat viel niet mee. Voor mij was het laatste jaar mantelzorgen heel zwaar. Het voelde als verplichting, en het was benauwend om altijd klaar te moeten staan voor mijn partner. Maar je laat niets merken – immers heeft hij ook niet voor zijn ziekte gekozen en je hebt voor je partner gekozen in goede en slechte tijden. In mei 2015 is hij overleden.’
Mantelzorg in de praktijk
‘Ik ben al sinds 1998 actief als vrijwilliger. In 2002 kwam ik voor het eerst in aanraking met het begrip ‘mantelzorg’. De gemeente vroeg me om de jaarlijkse Dag van de Mantelzorg te organiseren. Dat heb ik een tijdlang met een klein team gedaan. Toen ik in 2009 opeens zelf mantelzorger werd, ervaarde ik pas wat mantelzorg in de praktijk betekende. Als mantelzorger kom je in situaties terecht waar je alleen bijna niet meer uitkomt. Ik ben toen lid geworden van Mezzo en heb veel aan hun informatie gehad. Toen ze mij vroegen om als ervaringsdeskundige voorlichting te geven, zei ik gelijk ‘ja’. Ik vind het fijn als men mijn verhaal begrijpt en hierdoor meer inzicht krijgt in de situatie van mantelzorgers.’
Studenten en professionals waren geboeid
‘Ik gaf recent een voorlichting aan studenten van de opleidingen Maatschappelijk Werk & Dienstverlening en Pedagogiek en professionals uit het Sociale Domein. De aanvrager wilde graag dat zij meer zicht kregen op de behoeften van mantelzorgers. En dat ze mantelzorgers daarna konden herkennen, erkennen en ondersteunen. Ik heb daarom mijn persoonlijke verhaal gecombineerd met theoretische gegevens en filmpjes. In het begin van de voordracht zag ik her en der nog dat er laptops aan stonden. Maar later zag ik dat niet meer, iedereen zat geboeid naar mijn verhaal te luisteren. Ik kreeg na afloop van mijn voordracht applaus, dat had ik niet verwacht. Ik had de mensen geraakt, en uit de vragen die ze stelden bleek dat ze mijn verhaal hadden begrepen. Een dag later hoorde ik van Mezzo zelfs dat er naar aanleiding van mijn voorlichting al nieuwe aanvragen binnen waren gekomen.’
Mijn gouden tip
‘Mantelzorgers, laat op tijd weten dat je ondersteuning nodig hebt. Dat is goed voor jou maar ook voor de zorgvrager. Schroom niet om hulp of ondersteuning te zoeken.
En professionals, signaleer op tijd verschillende vormen van overbelasting. Sommige mantelzorgers beginnen te klagen dat ze nergens meer aan toe komen, anderen krijgen lichamelijke klachten. Leer de signalen kennen en erken dat mantelzorgen soms echt heel zwaar is.’
Onderwerpen