• Boulimia

Boulimia nervosa is een eetstoornis waarbij je terugkerende eetbuien hebt die je probeert te compenseren door bijvoorbeeld braken, een tijd helemaal niets eten, laxeermiddelen slikken of veel sporten. De angst om aan te komen zorgt voor deels naar de buitenwereld toe verborgen gedrag om voedsel zo snel mogelijk kwijt te raken.

Praat met iemand die hetzelfde heeft meegemaakt.

of vind een groep
TODO

"Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen." - Margot

lees meer

Bij boulimia staan de ongecontroleerde en snelle eetbuien die centraal, óók als je geen honger hebt. De eetbuien bestaan uit korte periodes van ongeveer twee uur waarin er buitengewone hoeveelheden voedsel wordt gegeten. 

Door schaamte of het gevoel dat niemand je begrijpt kan de eetstoornis erg isolerend zijn. Je ondergaat het alleen, terwijl steun en hulp je juist kunnen helpen om het leven weer te gaan leven zonder beperkingen van je eetstoornis. 

Symtomen van boulimia 

Dit zijn mogelijke symptomen van de eetstoornis boulimia nervosa:

  • Een normaal gewicht of iets hoger dan gemiddeld
  • Regelmatig heftige eetbuien waarbij iemand bang is als zelfs de laatste kruimel niet wordt opgegeten
  • Voedsel verstoppen om later tijdens deze flinke eetbuien te kunnen eten
  • Na eetbuien een periode van opgelegde honger door niet te eten
  • Via laxeermiddelen en braken (vaak in het geheim) zoveel mogelijk eten weer kwijtraken, vooral na eetbuien
  • Extreem veel gaan sporten
  • De persoon volgt altijd een bepaald patroon voorafgaand aan een maaltijd, als een soort ritueel
  • Extreme obsessie met zelfbeeld, lichaamsvorm en gewicht, gecombineerd met een ongewone aandacht voor voedsel
  • Regelmatig ontstoken keel, vaak als gevolg van teveel braken en zeker wanneer hiervoor laxeermiddelen worden gebruikt
  • Tandheelkundige problemen, veelal door enamel dat vanwege het braken uit wordt gehold
  • Veelvuldig gebruik van plasmiddelen (diuretica) en dieetpillen

Bron: https://www.changesggz.nl/eetstoornissen/boulimia/symptomen/ 

Bron: https://www.afkickkliniekwijzer.nl/eetverslaving/boulimia-nervosa/

Ervaringsverhalen

  • "Ik geloof dat ik aan het genezen ben."

    Ik durf te geloven dat ik zonder mijn eetstoornis kan en wil leven. De eetstoornis hoort al 30 jaren bij me, zodat ik een leven zonder eetstoornis niet meer voor kon stellen. Dat is nu veranderd. Lieve eetstoornis, bedankt dat je er voor me was toe ik je nodig had, maar ik heb besloten, en mijn besluit staat vast, dat ik zonder je verder ga.

    Ik was 15 jaar toen je langzaam mijn leven binnen sloop. Een beetje sneaky, alsof niemand het mocht weten dat je bij me was. Als ik me eenzaam of angstig voelde was jij er, altijd kon ik op je rekenen, niemand was zo trouw als jij. Door de jaren heen heb ik het niet altijd gemakkelijk gehad. De band met mijn moeder was moeizaam. Zij had/heeft moeite met het tonen van emoties. Ik probeerde op mijn manier voor haar te zorgen en lief te zijn. Mijn moeder probeerde, op haar manier, een goede moeder te zijn. Ze hield zich vast aan regeltjes en controle. Dit was haar manier om een goede moeder te zijn. Mijn behoefte aan vrijheid en een moeder waar ik mijn emoties kwijt kon en angsten mee kon delen was heel groot voor me. Dwars en opstandig worden was mijn reactie op al de regeltjes. Emoties en angsten ging ik weg stoppen en ik begon met overmatig eten. Dan kwam ik tot rust, voelde me goed.
    Gelukkig kon ik altijd op je vertrouwen, lieve eetstoornis.

    Mijn eetstoornis werd mijn steun en toeverlaat. Vaak had ik het gevoel dat ik niet goed genoeg was. Ik presteerde niet goed op school, was dwars en opstandig, liep thuis weg, spijbelde en trok met de “verkeerde jongens” op. Waarom ik dit allemaal deed vroeg niemand zich af, zelfs ik zelf niet. Dat ik faalangst en weinig zelfvertrouwen had kwam niet in me op.

    Stoer doen, sterk zijn en vooral niet laten zien dat ik kwetsbaar was werden mijn wereld.
    Met mijn 17 jaar kwam ik een man tegen die zestien jaar ouder was dan ik. Negentien was ik, zat nog op school, toen ik bij hem ging wonen. Blij dat ik “los kan komen” van mijn moeder , tenminste dat dacht ik. We trouwden en kregen 3 kinderen, nu 22, 20 en 17 jaar oud. Ons gezin was compleet, ik had een leuk leven maar was niet gelukkig in deze relatie. Vluchten om los te komen van mijn moeder was geen goede basis voor de relatie.

    Mijn hart kon het niet verdragen om mijn gezin in de steek te laten en verdriet te doen. Beter kon ik het verdragen dat ik zelf leed. Wat voelde ik me eenzaam in die tijd. Natuurlijk was jij daar weer, mijn steun en toeverlaat. Lieve eetstoornis wat zou ik toch zonder je moeten?

    Mijn man en ik gingen in therapie. We pasten niet bij elkaar en daar kon geen enkele therapie iets aan veranderen. Het huwelijk heeft nog 7 jaren geduurd. Uiteindelijk zijn we toch gaan scheiden. Sterk zijn hielp me te overleven, doorgaan, altijd maar doorgaan was mijn kracht. Al die tijd was je gelukkig bij me, lieve eetstoornis. Zonder jou had ik het niet gered.
    De relatie met mijn moeder was nog steeds niet wat ik hoopte.

    Ik voelde dat ze geen vertrouwen in me had. Mijn moeder gaf overal commentaar op en had een negatieve benadering. Mijn kinderen werden niet goed opgevoed, ik gaf ze teveel vrijheid, ik had te weinig regels, ik was te dik (mijn eetprobleem was inmiddels zichtbaar geworden) en noem het maar op.

    Het was haar manier om goed voor mij te zorgen. ze was bezorgd en wilde me helpen. Helaas kon ik dat toen nog niet zien. Vaak liet ik me het allemaal zeggen. Kwetsen wilde ik haar niet en daarom hield ik mijn mond. Weer kon ik het beter verdragen dat ik zelf gekwetst werd dan dat ik mijn moeder confronteerde met wat haar uitspraken en regels allemaal met mij deden.
    Gelukkig was jij daar weer, lieve eetstoornis, altijd kon ik op je vertrouwen. Jij wist wat ik nodig had, iemand op wie ik altijd kon steunen en terug vallen, iemand bij wie ik me rustig voelde, een super vriendin was je voor me.
    De scheiding was moeilijk voor mijn kinderen.

    Vooral de oudste, die toen 13 was, kon er moeilijk mee omgaan. Hij begon te blowen. Omdat ik veel met mijn eigen problemen bezig was heb ik hem helaas niet genoeg op kunnen vangen. De geschiedenis herhaalde zich. Ook hij wist zich geen raad met zijn gevoelens, angsten en eenzaamheid en kon niet bij zijn moeder terecht. Zijn moeder, ik dus, was bezig met sterk zijn en overleven want daar was ik goed in. Fysiek was ik er wel voor hem, emotioneel kon ik hem niet genoeg steunen. Ook ik benaderde mijn kinderen, zeker de oudste, heel negatief. Toen hij 15 jaar was, was hij zwaar verslaafd aan de speed. Inmiddels draaide mijn hele gezin volledig om hem. Hij snoof, was brutaal, bleef nachten weg zonder iets te zeggen, haalde geld weg, sloeg gaten in deuren, was niet meer welkom op school en kwam in aanraking met de politie. Alles, maar dan ook werkelijk alles heb ik geprobeerd om hem te stoppen en te helpen. Bureau Jeugdzorg, Bijzonder Jeugdwerk Brabant, meerdere gezinscoaches en een uit huis plaatsing passeerden de revue.
    Sterk was ik, mij kregen ze niet klein.
    Ik ging altijd maar door. Full time werken (ik had een eigen onderneming), alleen voor mijn kinderen zorgen, niks was me teveel. Voor mijn emoties was geen tijd. Ik durfde niet te voelen, bang dat ik dan niet meer sterk zou kunnen zijn. Gelukkig was er weer mijn eetstoornis. Deze hield mij altijd op de been. Alleen, met mijn eetstoornis, voelde ik me veilig en rustig.

    De situatie met mij zoon was niet meer houdbaar. Ik dwong hem om af te kicken wat lukte. Hij werd rustiger en vrolijk. Hij volgde een BBL opleiding voor schilder en kwam bij een gedegen bedrijf te werken met een fijne stagebegeleider. Anderhalf jaar ging het goed met hem. Wat hij helaas niet had gedaan was zijn “vriendengroep” verlaten. 19 Jaar was hij toen het weer mis ging. Weer was ik sterk. Ik zette hem het huis uit. Mijn leven en dat van mijn andere 2 kinderen ging hij niet meer verpesten. Hij ging bij zijn vader wonen.

    In eerste instantie vond ik het erg moeilijk om hem los te laten.

    Ik was gewend om alles voor hem te regelen. Na ongeveer een jaar begon ik meer rust te krijgen. In het begin was hij boos op me dat ik hem het huis uit gezet had maar na verloop van tijd begon dat te veranderen en kwam hij weer af en toe op bezoek. Ondertussen ging mijn leven gewoon door. Mijn onderneming moest ik met schulden achter laten. Ik ging 3 jaar voor een baas werken maar werd weer werkeloos. Ik ging in therapie om een en ander te verwerken.

    Uiteraard was ik sterk, ging ik door, met behulp van mijn eetstoornis kon ik alles aan.
    Na verloop van tijd begon de therapie te werken. De rode draad door mijn leven n.l. weinig zelfvertrouwen en een negatieve benadering begonnen langzaamaan om te buigen. Een positieve benadering en beetje bij beetje ook wat meer zelfvertrouwen zijn, na veel vallen en opstaan, steeds meer eigen aan het worden. Een lieve, leuke man kwam 3 jaar geleden op mijn pad. Er kwam rust in mijn leven en ik vond weer snel een nieuwe baan.
    Vorig jaar werd het me teveel. Ik kon alleen nog maar huilen.
    Doordat ik rust had gevonden kwam al mijn verdriet eruit. Wat ik nodig had was rust en tijd zodat ik mezelf verder kon ontwikkelen en mijn verdriet kon verwerken. Ik nam die tijd. In mijn achterhoofd wist ik dat er nog een “zwaar karwei” op me stond te wachten, namelijk mijn eetstoornis verslaan. Het Once in a lifetime event van ISA Power kwam op mijn pad, ik was er klaar voor. De wereld was ik anders gaan bekijken, positiever. Geloven in mezelf, dat was het toverwoord. Positieve gedachten zijn mijn krachten en is mijn lijfspreuk geworden. Mijn kinderen gingen het ook merken. Doordat ik weer langzaam in mezelf ben gaan geloven geef ik hun vertrouwen.

    Sinds een aantal weken ben ik weer werkeloos, ik vind het niet erg. Deze deur gaat voor me dicht maar vele anderen zullen voor me open gaan. Het (B)EAT IT programma is zo’n deur die is open gegaan. Met Isabelle als coach ben ik mijn eetstoornis aan het verslaan. Een beetje wankel ben ik soms nog maar ik kan het aan. Angsten en lastige gevoelens mogen er zijn maar weglopen is verleden tijd. Weer ben ik sterk maar nu op een gezonde manier. Weg eten van gevoelens doe ik niet meer. Praten, tijd voor mezelf nemen, sporten, lezen, af en toe huilen zijn de dingen die ik in de plaats van mijn eetstoornis heb gezet. Langzaam merk ik dat ik het eten steeds minder nodig heb.

    De focus ligt nu op nieuwe persoonlijke ontwikkelingen.

    In september begin ik aan een opleiding, iets wat ik al lang wilde doen. Met het vertrouwen wat ik nu in mezelf heb durf ik het aan. Spannend is het nog steeds. Ik kan het aan, ben sterk, geloof in mezelf en durf hulp te vragen waar nodig. Vele jaren en inzichten later heb ik mijn moeder vergeven. Zij had het beste met me voor. Mijn ouders houden heel veel van me. Soms mis ik nog dat ik weinig emotionele steun bij hun kan krijgen maar het heeft een plekje gekregen.

    Met de oudste zoon gaat het met kleine stapjes vooruit. Als ondernemer is hij een schildersbedrijf begonnen. Een paar keer per week komt hij langs. Hopelijk, door te laten zien dat ik mijn angsten niet meer weg stop en me kwetsbaar op durf te stellen, laat ik hem zien dat je ook sterk kan zijn. Vele inzichten gun ik hem zodat ook hij zijn kwetsbare kanten durft te tonen. Ik heb weer vertrouwen in hem. Volop in ontwikkeling zijn ook mijn andere 2 kinderen. Binnenkort halen ze beiden een diploma. Wat ben ik trots op mijn kinderen en blij dat ik hun moeder mag zijn.

    Bij mijn vriend kan ik helemaal mezelf zijn.

    Hij is een schat en steunt me door “dik en dun”. Wat een lef heb ik gehad om dit allemaal aan te gaan en wat ben ik trots op mezelf. Het leven is mooi als je je kwetsbaar op durft te stellen. Weet je, ik ben sterk, heb het altijd al geweten en laten zien, ik kan het leven weer aan met zijn mooie en minder mooie kanten, ik geniet. Positieve gedachten zijn mijn krachten. Ik geloof in mezelf!

    PS: dit mooie bericht kreeg ik op moederdag, van mijn oudste zoon. “Hey moederke, ik zie allemaal leugenaren op Facebook. Hebben allemaal de liefste moeder maar dat is niet waar, dat kunnen er maar 3 zeggen . Dat zijn wij!“

    lees meer lees meer
  • "Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen."

    Ik voelde mij eenzaam en alleen. Eten, schaamte, angst en de weegschaal namen bezit van mij. Totdat ik anoniem en als mens de zelfhulpgroep binnenstapte. Ik mocht ZIJN. Mijn harnas viel af. Ik kon weer groeien.

    Zelfhulp zit in mijn vezels en ik zal waar ik kan, anderen bijstaan en begeleiden naar dit pad om te kunnen groeien. “Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen.” Deze vorm van hulp gun ik iedereen. Ik ben dankbaar voor het bestaan van zelfhulp(groepen).
    Ik was 17 en kon niet meer overweg met al de gevoelens in mij. Het gevoel van onveiligheid, niet geloofd worden, macht(smisbruik), het gevoel er niet te mogen zijn, gepest worden, hartzeer en nog vele gevoelens meer. Ik voelde mij onzeker, het gevoel niet goed te zijn, niet te weten hoe te leven, hoe te moeten ZIJN. Ik vond mijzelf te dik en wilde wat afvallen. Het begon met gezonder te eten. Ik werd steeds strenger voor mijzelf. Ik had op een gegeven moment een lange lijst met dingen die ik niet meer mocht eten; de verboden lijst. Ook het getal op de weegschaal moest steeds verder naar beneden. Het werd een obsessie; 24 uur per dag was ik bezig met eten. Ik kon op een gegeven moment nergens anders meer aan denken dan aan eten en de getallen op de weegschaal, het overheerste mij. Ik voelde angst, angst voor eten, angst voor alles. Ik wilde niet meer, niet meer voelen. Ik had een kropgevoel in mijn keel en kon helemaal niet meer eten. Iedere keer als er wat eten in mij kwam, kwamen de gevoelens terug. Het moest er uit zodat ik weer tot rust kon komen. In mij woedde een strijd. Een strijd te willen ZIJN en tevens een strijd te willen verdwijnen. Ik leefde in angst, angst dat anderen mij de regie uit handen zouden nemen. Ik voelde mij nergens veilig, alleen op mijn kamer als deze op slot was. Ik voelde mij alleen. Ik ontwikkelde anorexia/boulimia.

    Ik heb gevochten om te blijven (be)staan. Studie, werk, relaties, sociale contacten, alles ging door. Niet ziek worden maar op de been blijven zodat niemand grip op mij kon krijgen. Mijn eigen regie blijven behouden. Hulpverlening, daar was ik bang voor. Ik schaamde mij. Ik was bang voor een diagnose en dat anderen mensen voor mij zouden gaan bepalen wat ik zou moeten doen of hoe ik zou moeten ZIJN of zou moeten worden. Twaalf jaar lang heb ik mij angstvallig staande gehouden met hulp van de weegschaal, om mijn eigen regie in handen te kunnen houden. Totdat ik niet meer kon. Ik was moe en wilde verandering.

    Een eerstelijns psycholoog gaf mij wat bewustwording door kennis, maar het ‘begrijpen’ dat gevoel dat was er niet. Ik had enorme behoefte om te delen met lotgenoten en vond een zelfhulpgroep eetstoornissen. Als de dag van gisteren weet ik nog het moment, dat ik voor het eerst van mijn leven, op 29 jarige leeftijd, voelde hoe het is om te mogen ZIJN. Dit was de weg, het goede pad naar mijn herstel. Ik heb vrienden voor het leven gekregen. Door te delen heb ik kunnen helen.

    lees meer lees meer

Anders & tips

  • 9 x misvattingen en vooroordelen over eetstoornissen

    Veel mensen hebben een bepaald oordeel over of een beeld van eetstoornissen. In de meeste gevallen wordt het beeld extra versterkt door dat wat je te zien krijgt in de media. Dit bracht me op het idee om een aantal vooroordelen en misvattingen op een rijtje te zetten. Wat is nu echt waar over eetstoornissen? Is een eetstoornis een moderne ziekte? Kun je het aan mensen zien en is het te genezen? Je leest erover in dit artikel.

    lees meer
  • MIND korrelatie

    MIND Korrelatie is de hulplijn van MIND. Iedereen die te maken heeft met psychische en psychosociale problemen kan bij ons terecht. De professionele hulpverleners bieden gratis en anoniem hulp en advies. Iedere werkdag van 9.00 tot 21.00 uur. Je kunt zelf kiezen op welke manier jij het liefste contact wil: per telefoon, chat, WhatsApp of e-mail.

    lees meer mindkorrelatie.nl
  • WEET hulplijn

    Via de WEET hulplijn kun je anoniem praten met een ervaringsdeskundige of een naastbetrokkene. De hulplijn biedt een luisterend oor aan mensen met een eetstoornis én hun omgeving (bijv. een partner, vriend, familielid, werkgever of docent). De hulplijn is open voor iedereen, onafhankelijk van het soort eetstoornis. Heb je de behoefte om je eigen ervaringen te delen of wil je een vraag stellen? Vermoed je bijvoorbeeld een eetstoornis bij jezelf of iemand in je omgeving? Of wil je het gesprek aangaan maar weet je nog niet zo goed hoe? Met al deze zaken kan je terecht bij onze hulplijn.

    De WEET hulplijn wordt bemenst door vrijwilligers die hersteld zijn van een eetstoornis of als naastbetrokkene de impact van een eetstoornis van dichtbij hebben meegemaakt. De vrijwilligers weten dus uit eigen ervaring waar het over gaat, maar zijn geen hulpverleners. Bel naar: +31851304617

    lees meer eetstoornissen.nl

Boeken & artikelen

  • De wolf in schaapskleren | Isabelle Plasmeijer

    Dit werkboek leert je wat je beter wel én niet kunt doen als jouw geliefde een eetstoornis heeft. De succesverhalen in dit werkboek, van coaches en ervaringsdeskundige die hun eetstoornis 100% overwonnen hebben, zullen je gegarandeerd inspireren. Een werkboek wat antwoorden geeft op vragen als: Wat moet ik doen als mijn dochter niet wilt eten? Hoe moet ik reageren als mijn dochter vreetbuien heeft en depressief is? Wat doe ik als mijn kind voor de zoveelste keer liegt, bedriegt en manipuleert?

    Alle mogelijke eetstoornissen komen aan bod: van anorexia nervosa, boulimia nervosa, binge eating disorder, NAO, het adonis complex, inverse anorexia en alles wat er tussen zit. Dit werkboek is voor mensen die geen toeschouwer willen blijven, maar als bondgenoot actief mee willen strijden. Het werkboek staat vol met tips, quotes, voorbeelden, inspirerende rollenspellen waar je direct thuis samen mee aan de slag kunt gaan. Daarnaast krijg je inzicht in diverse behandelmethodes zoals EMDR, MBT, PMT, gezinstherapie, cognitieve gedragstherapie, zelfhulpgroepen en mindfulness en nog veel meer.

    lees meer
  • Mijn eetstoornis en ik

    In Mijn Eetstoornis en Ik beschrijft Shannon haar dagelijkse worsteling met een eetstoornis; anorexia nervosa. Een ziekte waar helaas tot op heden nog veel misverstanden over bestaan. In dit boek geeft Shannon zichzelf volkomen bloot door op eerlijke en confronterende wijze verslag te doen van haar gevecht tegen deze slopende aandoening. Dagboekfragmenten, dossiers van behandelaars maar ook ervaringen van haar naasten zorgen ervoor dat het verhaal vanuit verschillende perspectieven wordt belicht. Het is een verhaal waarin taboes worden doorbroken, waardoor het de rauwe realiteit achter een eetstoornis weergeeft. Een verhaal dat zich afspeelt in het heden, maar ook terugblikt naar het verleden en hoop geeft voor de toekomst!

    lees meer
  • Nora & Co | Koos Neuvel

    n 2016 overlijdt Nora, de oudste dochter van Koos Neuvel. Op de dag na haar achttiende verjaardag. Jaren heeft zij aan een eetstoornis geleden. Haar familie blijft verslagen achter. Dit drama blijkt niet op zichzelf te staan: in een jaar tijd zijn een aantal meisjes met wie zij in de eetstoorniskliniek verbleef eveneens overleden. 
    Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Als Neuvel met behandelaars spreekt, merkt hij dat zij evengoed in het duister tasten. Aan de hand van de levensverhalen en ziektegeschiedenissen van zeven meisjes reconstrueert Neuvel hoe deze tragedie zich heeft kunnen voltrekken. Hoe kan het dat in de behandeling de ziekte alleen maar verergerd is? Hebben ze elkaar misschien ‘besmet’?
    Koos Neuvel vertelt in Nora & Co niet alleen zijn hartverscheurende persoonlijke verhaal, hij legt ook pijnlijk bloot wat er in een eetstoorniskliniek mis kan gaan.

    lees meer
  • Wanneer kap jij ermee? | Isabelle Plasmeijer

    Een DENK- en DOEboek voor mensen met een eetstoornis, waarin ervaringsdeskundige Isabelle Plasmeijer en haar 17 ‘reisgenoten’ omschrijven hoe zij hun eetstoornis hebben verslagen. Het boek biedt naast erkenning en herkenning, vooral inspiratie en motivatie. Natuurlijk staat het boek vol met talloze praktische tips en oefeningen waarmee ook jij, jouw eetstoornis kan verslaan. Een boek waarin meisjes, jongens, mannen, vrouwen, jong en oud, allen openhartig vertellen over hun anorexia, boulimia, binge eating en alles wat er tussen in zit.

    lees meer
  • Wintermeisjes | Laurie Halse Anderson

    Wintermeisjes is een schitterend relaas over twee meisjes die grip proberen te krijgen op zichzelf en hun lichaam.

    lees meer

Films & video's

  • Door DIK en DUN

    Door DIK en DUN ‘Een film over eetstoornissen’ De eetstoornissen komen in beeld alsof het personen zijn. Zij vertellen over de verschillende manieren waarop zij de regie over de levens van de mensen die zij in hun macht krijgen, overnemen. Maar ook wordt duidelijk hoe mensen hun leven weer terug hebben kunnen veroveren én hoe de mensen om hen heen hen daarbij hebben geholpen. De film is gemaakt in opdracht van Lentis/PsyQ Kliniek voor Eetstoornissen Groningen en in samenwerking met de Hanzehogeschool en Ixta Noa.

    lees meer www.youtube.com
  • Mij niet gezien

    Documentaire 42 minuten: Documentaire over onzichtbare eetstoornissen zoals boulimia en de eetstoornis NAO (niet anders omschreven). Sommige eetstoornissen zijn namelijk niet zichtbaar aan de buitenkant, maar wel erg gevaarlijk voor de gezondheid.

    lees meer youtu.be
  • Yana

    De achttienjarige Yana weet haar geheim lange tijd verborgen te houden. Ze worstelt met zichzelf, haar omgeving en de stoornis die haar in de weg zit. Iets belangrijks is nodig om haar te doen inzien dat ze hulp nodig heeft. Yana is een afstudeerfilm vanuit de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, geschreven en geregisseerd door Marnix van Wijk, met in de hoofdrol Lisa Smit.

    lees meer www.filmfestival.nl

Blog

Cursussen

  • Isapower

    Bij Isa Power coachen ze mensen met anorexia, boulimia, OSFED (nao) en eetbuistoornis (BED) en andere eetproblemen. Ze helpen man en vrouw, jong en oud. Ze hebben unieke programma’s, ook voor jonge kinderen met een eetstoornis. Vanuit meer dan twintig locaties in Nederland bieden ze hulp aan bij het overwinnen van een eetstoornis, ook via Skype en in het Engels.

    lees meer www.isapower.nl

Communities

  • Leontienhuis

    Leontienhuis wil de kwaliteit van leven van mensen met een eetstoornis en hun naasten verbeteren. Daarnaast wil het Leontienhuis mensen met eetstoornis motiveren richting herstel en (hernieuwde) deelname aan de maatschappij. Ervaringsdeskundigheid is de basis van de ondersteuning door vrijwilligers die zelf hersteld zijn van een eetstoornis. Kernwoorden hierbij zijn: begrip, erkenning , herkenning en gelijkwaardigheid

    lees meer www.leontienhuis.nl

Podcast

  • Positieve Psychologie Podcast

    Dé podcast over positieve psychologie, persoonlijke ervaringen en tips voor een positieve mindset en een overall gelukkiger leven!

    lees meer open.spotify.com

Eetstoornis, ouders van jongeren (adres na contact)

Stein, Nederland

Just Meet

Oude Maasstraat 37, 6229 BC Maastricht, Nederland

vind een groep